DEVAM: 1. (Farz Olan
Namaz)
حَدَّثَنَا
سُلَيْمَانُ
بْنُ دَاوُدَ
حَدَّثَنَا
إِسْمَعِيلُ
بْنُ
جَعْفَرٍ
الْمَدَنِيُّ
عَنْ أَبِي
سُهَيْلٍ
نَافِعِ بْنِ مَالِكِ
بْنِ أَبِي
عَامِرٍ
بِإِسْنَادِهِ
بِهَذَا
الْحَدِيثِ
قَالَ
أَفْلَحَ
وَأَبِيهِ
إِنْ صَدَقَ
دَخَلَ
الْجَنَّةَ
وَأَبِيهِ
إِنْ صَدَقَ
Nafi' b. Malik b.
Ebiamir, önceki hadisi aynı isnadla rivayet edip şöyle dedi: (Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) adamın arkasından): "Babasına yemin ederim
ki, doğru söylediyse kurtuldu. Yemin ederim ki doğru söyledi ise, Cennete
girdi" buyurdu.
Diğer tahric: Buhari,
hiyel; iman; savm; şehâdât; Müslim, iman; Nesai, salat, siyam, iman; Muvatta',
sefer; Darimi; Ahmed b. Hanbel, I, 162.
AÇIKLAMA: Müellifin bu rivayeti
kitabına almaktaki maksadı, bundan önceki rivayet ile bunun arasındaki farka
işarettir. Ancak, bu rivayette karşımıza bir müşkil çıkmaktadır. O da şudur:
Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) bir çok hadislerinde babaya yemin
etmeyi men'etmektedir. Halbuki burada bizzat kendisi bu şahsın babasına yemin
etmektedir. Bu müşkile bir kaç şekilde cevap verilmiştir:
1.
Üzerinde durduğumuz hadis, babaya yemin men edilmeden önce varid olmuştur.
2.
İbarede bir hazf vardır. Aslı "Babasının Rabbine yemin olsun"
şeklindedir. Muzaf hazf edilmiştir.
3.
Nehy, Şari'nin dışındakileredir.
İbn
Hacer el-Askalani bütün bu görüşleri zayıf bulmuştur. Ona göre doğru izahı
şudur: Bu kelimeyi Hz. Peygamber maksatlı olarak değil, insanlar arasında
söylenen bir ifade olması ve söylediklerini pekiştirmesi maksadı ile söylemiş
olmalıdır. Yemin kastı ile söylememiştir.
4.
Hz. Peygamber açığa vurmamakla beraber, içinden Allah'ın adını anmış şeklinde
söylememiştir. Diğer insanlar, içlerinden bunu zikretmedikleri için Efendimiz
bu şekildeki yemini yasaklamıştır.
Hadisin
bu rivayetinde diğerindekine ilave olarak Efendimiz, mezkur şahsın kurtulduğunu
haber verdikten sonra, Onun Cennete gireceğini de bildirmiştir.