DEVAM: 54. BAB
حدثنا محمد
بن بشار:
حدثنا محمد بن
أبي عدي، عن
شعبة، عن
قتادة، عن أبي
الصديق
الناجي، عن أبي
سعيد رضي الله
عنه، عن
النبي صلى
الله عليه
وسلم قال: (كان
في بني إسرائيل
رجل قتل تسعة
وتسعين
إنسانا، ثم
خرج يسأل،
فأتى راهبا
فسأله فقال
له: هل من
توبة؟ قال: لا.
فقتله، فجعل
يسأل، فقال له
رجل: ائت قرية
كذا وكذا،
فأدركه
الموت، فناء
بصدره نحوها،
فاختصمت فيه
ملائكة
الرحمة
وملائكة العذاب،
فأوحى الله
إلى هذه أن
تقربي، وأوحى
الله إلى هذه
أن تباعدي،
وقال: قيسوا
ما بينهما،
فوجد إلى هذه
أقرب بشبر،
فغفر له).
[-3470-] Ebu Said el-Hudri r.a.'dan rivayete göre Nebi Sallallahu Aleyhi ve
Sellem şöyle buyurdu: "İsrailoğullarından doksan dokuz insan öldürmüş bir
adam vardı. Daha sonra çıkıp soruşturmaya koyuldu. Bir rahibin yanına gitti.
Ona sorarak: Tevbem kabulolur mu, dedi. Rahip: Olmaz deyince, onu da öldürdü,
ama yine sormaya devam etti.
Bir adam kendisine: Şu, şu kasabaya git, dedi. Fakat (yolda iken)
ölüm ona yetişti. Göğsüyle o kasabaya doğru yöneldi. Rahmet melekleri ile azap
melekleri onun hakkında anlaşmazlığa düştü. Yüce Allah bu (taraftaki) yere:
Yaklaş diye vahyetti, ötekine de: Uzaklaş diye vahyetti. Sonra: Bu ikisi
arasındakini ölçün, dedi. Bu (gideceği) kasabaya bir karış daha yakın olduğu
görüldü. Bu sebeple günahları bağışlandı."
حدثنا علي بن
عبد الله:
حدثنا سفيان:
حدثنا أبو
الزناد، عن
الأعرج، عن
أبي سلمة، عن
أبي هريرة رضي
الله عنه قال:
صلى
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم صلاة
الصبح، ثم
أقبل على الناس
فقال: (بينا
رجل يسوق بقرة
إذ ركبها
فضربها، فقالت:
إنا لم نخلق
لهذا، إنما
خلقنا للحرث).
فقال الناس:
سبحان الله
بقرة تكلم،
فقال: (فإني أومن
بهذا أنا وأبو
بكر وعمر - وما
هما ثم - وبينما
رجل في غنمه
إذ عدا الذئب
فذهب منها
بشاة، فطلب
حتى كأنه
استنقذها
منه، فقال له
الذئب هذا:
استنقذتها
مني، فمن لها
يوم السبع،
يوم لا راعي
لها غيري).
فقال الناس:
سبحان الله
ذئب يتكلم،
قال: (فإني
أومن بهذا أنا
وأبو بكر
وعمر). وما هما
ثم.
وحدثنا علي:
حدثنا سفيان،
عن مسعر، عن
سعد بن إبراهيم،
عن أبي سلمة،
عن أبي هريرة،
عن النبي صلى
الله عليه
وسلم، بمثله.
[-3471-] Ebu Hureyre r.a. dedi ki: "Resulullah Sallallahu Aleyhi ve
Sellem sabah namazını kıl(dır)dıktan sonra insanlara doğru dönüp dedi ki: Bir
adam bir inek önüne katmış gidiyorken o ineğin sırtına bindi ve ona vurdu.
İnek: Biz bunun için yaratılmadık. Biz ancak yeri sürmek için yaratıldık, dedi.
İnsanlar: Subhanallah, inek konuşur mu, dediler. Allah Resulü
şöyle buyurdu: Şüphesiz buna ben, Ebu Bekir Ve Ömer de iman ediyoruz. Halbuki
ikisi orda değillerdi.
Yine bir adam koyunları ile birlikte iken kurt saldırıp, sürüden
bir koyun aldı. Sonra onun arkasından gitti. Nihayet o koyunu ondan kurtarır
gibi oldu. Kurt ona dedi ki: Haydi, şimdi bunu benden kurtardın. Peki fitneler
gününde, benden başka çobanı olmayacağı günde ona kim ne yapabilir?
İnsanlar: Subhanallah, hiç kurt konuşur mu deyince, şöyle buyurdu:
Şüphesiz ben de buna iman ediyorum, EbU Bekir de, Ömer de. Ama ikisi de orada
değillerdi. "