|
MÜSNED-İ ŞAFİİ |
KASAME |
|
Kasame |
380- (597/4) Sehl b. Ebi
Hasme'den: "Kabilesinin büyüklerinden bir kısım adamlar ona şöyle haber
verdi: Abdullah b. Sehl ile Muhayyisa, maruz kaldıkları fakirliktendolayı (hurma
satın almak için) Hayber'e gittiler. Orada Muhayyısa'ya gelinerek Abdullah b.
Sehl'in öldürülüp bir kuyuya atıldığı haber verildi. O da Yahudiler'e gidip:
"Vallahi onu siz öldürdünüz" dedi. Onlar da: "Vallahi onu biz
öldürmedik" dediler. Bunun üzerine Muhayyısa geri döndü. Medine'ye
kavminin yanına gelerek durumu onlara haber verdi. Sonra Muhayyısa, büyük
kardeşi Huveyyısa ve (maktulün kardeşi) Abdurrahman, ResUluIlah (Sallallahu
aleyhi ve Sellem)'e geldiler. Hayber'den gelen Muhayyısa konuşmak isteyince,
Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) yaşlı ağabeyini kastederek: "Söz
hakkını büyüğe ver, büyüğün konuşsun" dedi. Bunun Üzerine önce Huveyyısa,
sonra da Muhayyısa konuştu. Daha sonra Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem): "(Yahudiler) ya maktulün diyetini öderler ya da bize harp ilan
etmiş olurlar" dedi ve Hayber Yahudilerine bu hususu yazıyla bildirdi.
Onlar da: "Vallahi onu biz öldürmedik" diye cevap yazınca, Rasulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) Huveyyısa, Muhayyısa ve Abdurrahman'a: "AdamınızIn
kan bedeline hak kazanmak için (onu Yahudilerden birinin öldürdüğüne) yemin
eder misiniz?" dedi. Onlar:
"Hayır"
deyince, Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem): "Yahudiler sizin
iddianızı red için yemin etsinler mi?" dedi. Onlar da: "Yahudiler müslüman
değil ki (yeminlerine inanalım)" deyince, Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem) maktulün diyetini kendi yanından vermeyi kabullendi ve yüz dişi deve
gönderdi. Hatta develer onların evine kadar götürüldü." Sehl der ki:
"Bunlardan kırmızı bir dişi deve beni tepti."
Tahric: Sahih ligayrihi.
Şafii, Sunen (16350)
381- (597/3) Sehl b. Ebi
Hasme'den: "Abdullah b. Sehl-ve Muheyyisa b. Mes'ud Hayber'e çıktılar ve
bir ihtiyaçları için ayrıldılar. Abdullah b. Sehl öldürüldü. Onun kardeşi
Abdurrahman ve Huveyyisa b. Mes'ud Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'e
gelerek Abdullah b. Sehl'in öldürüldüğünü anlattılar. Resulullah (Sallallahu
aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu: "Elli yemin verebilir misiniz ki,
arkadaşınızı (yahut katilinizi) hak edesiniz" Onlar:
"Ey Allah'ın
Rasulü! Biz şahit olmadık, orada değildik" dediler. Resulullah (Sallallahu
aleyhi ve Sellem): "O halde suçsuz olduklarına dair Yahudiler yemin
etsinler" buyurdu. Dediler ki: "Ey Allah'ın rasulü! Kafir bir kavmin
yeminini nasıl kabul edelim?" Artık Resulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem) onun diyetini kendinden verdi. Buşeyr b. Yesar dedi ki: Sehl şöyle
dedi: "Sonra bir gün onların deve ağılına girdim de o develerden bir dişi
deve ayağı ile beni tepti."
Tahric: Sahih. Şafii,
Sünen (16354) Muslim (1669)
382- (597) Sehl b. Ebi
Hasme, kavminin büyüklerinden rivayet ediyor: Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem) Huveyyisa, Muheyyisa ve Abdurrahman'a şöyle buyurdu:
"Arkadaşınızın kam hususunda yemin eder misiniz?" Onlar:
"Hayır" dediler. "Yahudiler yemin etsin" buyurdu.
Tahric: Sahih. Şafii,
Sunen (20076) Muslim (1669)
383- (597/1) Sehl b. Ebi
Hasme'den: "Rasülullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem), Ensar'hlar yemin
etmeyince Yahudilere yemin ettirdi."
Tahric: Sahih. Şafii, Sunen
(20077)
... (597/2) Buşeyr b. Ye
sar, Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'den aynısını rivayet etti.
Tahric: Sahih ligayrihi.
Ş?fii, Sünen (20078) mürseldir.
384- (598) Suleyman b.
Yesar'dan: "Sad b. Leys oğullarından bir adam, atını sürerek Cuheyne'den
bir adamın parmağını çiğnedi. Bu sebeple adamın öldüğünü gördük. Onun aleyhine
iddiada bulunanlara Ömer radıyallahu anh dedi ki: "Elli yemin ile onun bu
sebeple ölmediğine yemin edin." Onlar kabul etmediler ve yemin etmekten
kaçındılar. Diğerlerine dedi ki: "Siz yemin edin" Onlar da
kaçındılar."
Tahric: Zayıf. Şafii,
Sunen (20080) Suleyman b. Yesar, Ömer radıyallahu anh'den işi memiştir.
Sonraki sayfa için
aşağıdaki link’i kullan: