|
TEVBE 110 |
لاَ
يَزَالُ
بُنْيَانُهُمُ
الَّذِي
بَنَوْاْ
رِيبَةً فِي
قُلُوبِهِمْ
إِلاَّ أَن
تَقَطَّعَ
قُلُوبُهُمْ
وَاللّهُ
عَلِيمٌ
حَكِيمٌ |
110. Kalpleri parça
parça olmadıkça kurdukları bina kalplerinde daimi bir kuşku kaynağı olmaya
devam edecektir. Allah, hakkı ile bilendir, tam bir hüküm ve hikmet sahibidir.
" ... Kurdukları bina
kalplerinde daimi bir kuşku kaynağı olmaya devam edecektir." Yani
kurdukları Dırar Mescidinin binası her zaman için kalplerinde şüphe ve
münafıklığın kaynağını teşkil edecektir. Bu açıklamayı İbn Abbas, Katade ve
ed-Dahhak yapmışlardır.
Şair Nabiğa der ki:
"Yemin ettim, artık senin nefsin için kuşkuyu gerektirecek bir şey
bırakmadım Ve kişinin Allah'dan kurtulup gidebileceği bir yeri de yoktur."
el-Kelbi
"kuşku" kelimesini hasret ve pişmanlık olarak açıklamıştır. Çünkü
onlar Dırar Mescidini yaptıklarından ötürü pişmanlık duymuşlardı. es-Süddi,
Habib ve el-Müberred bunu kalpteki rahatsız edici bir ağrı, kin ve öfke diye
açıklamıştır.
Bu durumları
"kalpleri parça parça olmadıkça ... " devam edecektir. İbn Abbas der
ki: Yani kalpleri parçalanıp ölünceye kadar sürüp gidecektir. Yüce Allah'ın:
"Kalbinin damarını elbette koparırdık" (Hakka, 46) buyruğunu
andırmaktadır. Çünkü bu kalp damarının kopması ile hayat da sona erer. Katade,
ed-Dahhak ve Mücahid de böyle açıklamışlardır.
Süfyan, tevbe edecekleri
vakte kadar... diye açıklamıştır. İkrime: Kabirlerinde kalpleri paramparça
oluncaya kadar devam edecektir, diye açıklamaktadır. Abdullah bin Mes'ud'un
arkadaşları (kendilerine Kur'an öğrettiği öğrencileri) bu buyruğu;
"Kalpleri paramparça olsa dahi ... kalplerinde daimi bir kuşku
kaynağı..." diye okurlardı. el-Hasen, Yakub ve Ebu Hatim ise nihai noktayı
ifade edecek şekilde; ''Parça parça oluncaya kadar" diye okurlarmış. Yani
onlar ölüp de bu konuda kesin inanca sahip oluncaya ve her şeyi ayan beyan
görünceye kadar şüphe içinde kalmaya devam edeceklerdir.
Kıraat alimleri,
"Parça parça oluncaya" buyruğunu farklı okumuşlardır. Cumhur,
"te" harfini ötreli, "kaf" üstün, "tı"yı da
şeddeli olarak meçhul fiil şeklinde; "Parça parça edilmedikçe" diye
okumuşlardır. İbn Amir, Hamza, Hafs ve Yakub da "te" harfini üstün
okumaları müstesna böyle okumuşlardır. Yakub ve Ebu Abdurrahman'dan ise,
"kaf" harfini şeddesiz meçhul bir fiil olarak;
"Koparılmadıkça" diye okumuş oldukları rivayet edilmiştir. Şibl ve
İbn Kesir'den ise, "Sen koparmadıkça" şeklinde "kaf"
harfini şeddesiz, "Kalplerini" şeklinde de üstün olarak okumuşlardır.
Yani, bizzat sen kalplerini koparmadıkça anlamındadır. Abdullah b. Mes'ud'un,
arkadaşlarının ne şekilde okuduklarını da az önce zikretmiş bulunuyoruz.
"Allah hakkıyla
bilendir, tam bir hüküm ve hikmet sahibidir" buyruğuna dair açıklamalar
ise daha önceden (el-Bakara, 32. ayetin tefsirinde) geçmiş bulunmaktadır.
SONRAKİ SAYFA İÇİN AŞAĞIDAKİ LİNK’E
TIKLAYIN