|
MÜSNED-İ HANBEL |
SİYER |
ANA SAYFA
Kur’an Hadis Sözlük Biyografi
86- Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in Duasının Kabul Edilmesi ve Müşriklerin
Hezimete Uğraması
1. Huzeyfe b. el-Yeman
25287- Muhammed b. Ka'b el-Kurazı anlatıyor: Küfe halkından bir
genç Huzeyfe b. el-Yeman'a: "Ey Ebu Abdillah! Siz Hz. Nebi'i görüp onunla
sohbet ettiniz mi?" diye sorunca, Huzefye: "Evet ey yeğenim"
cevabını verdi. Genç: "Nasıl yapıyordunuz?" diye sorunca, Huzeyfe:
"Allah'a andolsun
ki biz çok yoruluyorduk" cevabını verdi. Genç: "Allah'a andolsun ki
biz ona ulaşmış olsaydık, onu yerde yürümeye bırakmaz omuzlarımıza alır,
taşırdık" deyince, Huzeyfe şöyle dedi: Yeğenim! Allah'a andolsun ki sen,
bizim Hz. Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) ile beraber Hendek'teki durumumuzu
görseydin, Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) gecenin bir kısmını namaz
kılarak geçirdikten sonra bize dönüp: ''İçinizden kim kalkıp düşmanın ne
yaptığını gözetleyip gelebilir ve buna karşılık Allah onu Cennete sokar?''
buyurdu. Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem), bu kişirıin geri döneceğini
de garantiliyordu. Kimse kalkmayınca, Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)
gece bir müddet daha namaz kıldıktan sonra tekrar bize döndü ve: ''İçinizden
kim kalkıp düşman olan topluluğun ne yaptığını gözetleyip gelebilir ve buna
karşılık Cennette yoldaşım olması için Allah'a dua ederim?'' diye sordu.
Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem), bu kişinin geri döneceğini de
garantiliyordu. Ancak korku, açlık ve soğuğun şiddeti yüzünden kimse kalkmadı.
Kimse kalkmayınca Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) beni çağırdı. Bunun
üzerine ben kalkmak zorunda kaldım. Bana: ''Ey Huzeyfe! Gidip düşmanın içine
gir ve ne yaptıklarına bak. Yanımıza gelinceye kadar da kimseye bir şey
söyleme'' buyurdu. Gittim, düşmanın arasına girdim. Rüzgar ve Allah'ın
askerleri onlara yapacağını yapıyordu. Ne kazanları yerinde duruyor, ne
ateşleri yanıyor, ne de evleri duruyordu.
Ebu Süfyan b. Harb
kalkıp: "Ey Kureyş topluluğu! Herkes yanında oturan arkadaşının kim
olduğuna baksın" deyince, yanımda oturan adamın elini tuttum ve ona:
"Sen kimsin?" dedim. O: "Ben falan oğlu falanım" cevabını
verdi. Sonra Ebu Süfyan dedi ki: "Ey Kureyş topluluğu! Muhakkak ki siz,
oturulacak bir yerde değilsiniz. Develer ve atlar helak oldu. Kurayza oğulları
bizi geride bıraktı ve onlardan bize ulaşan haber ise hiç hoşunuza gitmeyecek
şeyler. Şu rüzgardan gördüklerimiz ise işte başımızda. Vallahi, ne kazanımız
duruyor, ne de ateşimiz yanıyor, ne de çadının dikiliyor. Öyleyse dönün, ben
dönüp gideceğim." Sonra devesine doğru yönelip bağlı olan devesinin
üzerine oturdu ve onu dizginlemeye çalıştı. üç kere devesine vurdu. Deve
kalkıncaya kadar yularını bırakmadı. Hz. Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem)
bana dönünceye kadar hiç bir şey yapma, diye benden ahid almamış olsaydı, o
anda onu bir okla öldürürdüm. Dönüp Resulullah'a (Sallallahu aleyhi ve Sellem)
geldim. Hz. Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) hanımlarının yolculuk esnasında
giydikleri yün giysinin üzerinde namaz kılıyordu. Benim geldiğimi görünce yün
örtünün kenarını üzerime attı. Sonra rükuya vardı ve secde etti. Selam verince
de gördüğüm şeyleri ona haber verdim. Gatafan kabilesi de Kureyş'in ne
yaptığını duyunca onlar da hayvanlarına binip yurtlarına döndüler.
[Sahih]
Diğer tahric: İbn
Hişam, Sıre'de (3/242-4) ve Müslim 3/1414 (1788) rivayet ettiler.