musannef Abdurrezzak

Talak

ANA SAYFA Kur’an Hadis Sözlük Biyografi

Hıristiyan Kadına Zina iddiasında Bulunmak

12513- Zühri der ki: "Hıristiyan erkek veya kadına zina iftirasında bulunan kişi uyarılır, ancak şeri cezası verilmez."

12514- Süleyman b. Musa der ki: "Bizim görüşümüz; müslüman bir köle olsa dahi Ehl-i Kitap'tan bir kadına zina iftirasında bulunan kişiye ceza yoktur."

12515- Reca b. Hayve der ki: Süleyman b. Abdilmelik hilafeti döneminde, Ömer b. Abzilazız ile birlikte Şam ahalisinden benim de içlerinde bulunduğum bir grup insanın yanında durdu. Ömer bize: "Birine: ''Ey içkici!'' diyen kişinin cezası hakkında ne düşünüyorsunuz?" diye sorunca, biz: "Onu cezalandırırız" karşılığını verdik. Ancak Ömer: "Sübhanallah! Oysa biz sadece Müslüman birine zina iftirasında bulunan birini cezalandırırız!" dedi.

12516- İbn Cüreyc bildiriyor: İbn Ömer'in azatlısı Nafi’nin şöyle dediğini işittim: "Müşriklerden veya Hıristiyanlardan veya Yahudilerden veya Mecusilerden birine zina suçlamasında bulunan Müslüman cezalandırılmaz,"

12517- Ata (b. Ebi Rebah) der ki: "Babası müşrik olan müslüman birine zina iftirasında bulunan kişi ihtilafsız bir şekilde cezalandırılır."

12518- Sevri, Tarık ile Mutarrif b. Tariften bildirir: Şa’bi'nin yanındayken biri Müslüman, diğeri ise Hıristiyan olan iki adam geldi. Bunlardan biri (Müslüman olanı) diğerine (Hıristiyan olana) zina suçlamasında bulunmuştu.

Şa’bi bundan dolayı müslümana seksen sopa attı. Hıristiyan adama da: "içinde bulunduğun durum (sahip olduğun inanç) sana yapılan iftiradan daha ağırdır" dedi ve adamı bıraktı. Bu olay Abdulhamıd'e aktarılınca Ömer b. Abdilazız'e bu konuda bir mektup yazdı ve Şa'bi'nin yaptıklarını zikretti. Ömer, Şa'bi'nin yaptığını yerinde buldu.

12519-yok-

Kişinin Cariyesiyle ilişkiye Girdikten Sonra Kendisinden Hamile Olmadığını Söylemesi

12520- Ata (b. Ebi Rebah) der ki: "Kişi cariyesinin hamileliğinin kendisinden olduğunu inkar ettiği zaman bu işte bilirkişiler çağırılır. Şayet cariyenin, efendisiyle evli olduğu anlaşılırsa çocuk onun olur ve efendinin cariye hakkında söyledikleri geçersiz sayılır."

12521- Hz. Ömer: "Biriniz cariyesiyle ilişkiye girecekse onunla evlensin.

Şayet içinizden cariyesiyle ilişkiye girdiğini itiraf eden olmazsa ondan doğacak çocuğu kendisine veririm" dedi.

Tahric: Malik (2/216), mana olarak aynısını Nafi'den ve Malik'in kanalıyla Beyhaki (7/413) rivayet ettiler.

12522- Hz. Ömer şöyle demiştir: "içinizden bazılarının azil yaptığı, cariye hamile kalınca da: ''Benden değil!'' dediği haberini aldım. Böylesi bir davayla yanıma gelen olursa Vallahi çocuğu ona veririm. Ona göre artık isteyen azil yapsın, isteyen de yapmasın. ''

Tahric: Malik (2/216), İbn Şihab' dan ve Malik'in kanalıyla Beyhaki (7/413) rivayet ettiler. Aynısını da Said b. MansÜr (3/2063), ''Amr b. Dinar-Ömer" kanalıyla rivayet etmiştir.

12523- Abdulkerım bildiriyor: Hz. Ömer kuyudan su çekip develerini sulayan bir cariyeyle karşılaşınca: "Belki bunun efendisi kendisiyle ilişkiye giriyor, ancak ondan doğan çocuğu inkar ediyordur. Şayet böyle bir şey olur da ve inkar ederse çocuğu kocaya veririm" dedi.

Tahric: Said b. Mansur (3/2064), mana olarak aynısını İbrahim et-Teymi'den rivayet etti.

12524- Hz. Ömer: "Ey insanlar! Evlendiğiniz cariyelerinizi yanınızda tutun! Zira cariyesiyle ilişkiye girip de onu hamile bırakan olursa doğacak çocuğu kocaya veririm!" demiştir.

12525- Abdürrezzak başka bir kanalla yukarıdakinin aynısını bildirir.

12526- Abdulazız b. Ömer anlatıyor: Ömer b. Abdilazız'in mektuplarından birinde şöyle yazıyordu: Cariyenin biri Hz. Ömer'e gelip hizmet ettiği efendisinin kendisiyle ilişkiye girdiğini, hamile kalınca da efendisinin çocuğun kimden olduğu konusunda şüpheye düştüğünü, ancak kendisiyle ilişkiye girdiğini itiraf ettiğini anlattı. Bunun üzerine Hz. Ömer şöyle dedi: "Ey insanlar! Ne oluyor da bazılarınız cariyeleriyle ilişkiye giriyor, hamile kalınca da: ''Benden değil!'' demeye başlıyor! Cariyesiyle ilişkiye girdiğini itiraf eden kişi onunla evlensin veya evlenmesin doğan çocuğun babası sayılır. Böylesi bir cariye ondan çocuk doğurursa artık yanında kalır. Efendisi onu satamaz, miras olarak başkasına devredilemez ve hibe de edilemez. Kişi hayatta olduğu sürece onunla birlikte yaşar. Ölünce de bu cariye özgürlüğüne kavuşur. Kocası olan efendisinin ölümünden sonra çocuğun payından sayılmaz ve kocasından kalan borcundan sorumlu tutulmaz. Resülullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) kişinin, kendi babasının efendisi olamayacağına, babanın da, çocuğunun malından sayılmayacağına hükmetmiştir. "

12527- Abdullah b. Umeyr b. el-Haris bildiriyor: Hz. Ebu Bekr veya Ömer siyah tenli bir cariyesiyle ilişkiye girdi, ancak azil yaptı. Daha sonra da bu cariyeyi sattı. Onu alan kişi memleketine giderken yolun bir yerinde bu cariyeyle birlikte olmak istedi, ancak cariye ondan uzak durdu ve ilişkiye girmek istemedi. Adam cariyenin dilini bilmediği için de oralarda karşılaştığı bir çobanı çağırıp onunla konuşmasını istedi. çoban cariyeye, adamın yeni efendisi olduğunu anlattı. (ariye de: "Ben bundan önceki efendimden hamile kaldım. Benim dinime göre de hamile iken başka biri benimle birlikte olamaz" dedi. Bunun üzerine adam, Ebu Bekr veya Ömer'e bir mektup yazarak bu durumu bildirdi. Olay Resulullah'a (Sallallahu aleyhi ve Sellem) bildirilince, Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem) o günü bir şey demedi ve ikinci günü bekledi. Diğer gün her zaman oturdukları yer olan Hicr'e gelip oturdu. Sonra şöyle buyurdu: "Oturduğum bu yere Allah tarafindan Cebrail geldi. Bana bildirdiğine göre de içinizden biri o işi yaptığı zaman artık Allah'a çocuk verip vermeme konusunda bir seçenek kalmaz. Ancak ''Dilediğine kız çocukları, dilediğine erkek çocukları verir.''[Şura, 49] Onun için sen de çocuğu üzerine aL." Sonrasında bu yönde adama bir mektup yazıldı ve durum bildirildi.

12528- Gaylan b. Enes der ki: Hz. Ebu Bekr bir adamdan Arap olmayan bir cariye satın aldı. Ancak bu cariye önceki efendisiyle ilişkiye girmiş ve ondan hamile kalmıştı. Ebu Bekr bu cariyeyle birlikte olmak isteyince cariye kabul etmedi ve önceki efendisinden hamile olduğunu söyledi. Ebu Bekr bunu Resulullah'a (Sallallahu aleyhi ve Sellem) aktarınca, Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): "Kadın namusunu korumuş, Allah da onu korusun. içinizden biri o işi yaptığı zaman artık Allah'a çocuk verip vermeme konusunda bir seçenek kalmaz" buyurdu. Bunun üzerine Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) cariyeyi, satan adama iade etti.

12529- İbn Cüreyc bildiriyor: Ata (b, Ebi Rebah)'a: "ibn Bazan'ın azatlısı Meysere'nin cariyesi çocuğunun Meysere'den olmadığını iddia ediyor" denilince: "Bu konuda ona inanılmaz. çocuk doğduğu yatağın sahibine aittir. Zina edene de mahrumiyet vardır" karşılığını verdi. İbn Ubeyd b. Umeyr ona Meysere konusunu sorarken: "Böylesi bir durumda bu işten anlayan (uzman) birini çağırmak gerekmez mi?" deyince, Ata: "Hayır! Çocuk doğduğu yatağın sahibine aittir. Zina edene de mahrumiyet vardır" karşılığını verdi. Bana göre ise şayet hür bir kadın böylesi bir iddiada bulunuyorsa yalanlanır ve bundan dolayı cezalandırılır.

12530- Sevri der ki: Kişi evden dışarıya da çıkan cariyesiyle ilişkiye giriyorsa, cariye hamile kalıp da adam: "Benden değildir" dediğinde çocuk ona verilmez.

12531- Harice b. Zeyd der ki: "Zeyd b. Sabit bir cariyesiyle ilişkiye girerdi ve kendi cariyesi olduğu için de onun gönlünü hoş tutardı. Ancak cariye çocuk doğurunca Zeyd bu çocuğu kabul etmedi ve cariyeyi yüz kırbaç atarak cezalandırdı. Doğan çocuğu da azat etti."

12532- Başka bir kanalla Harice b. Zeyd'den aynısı: "Bu cariye iranlı bir cariyeydi" ziyadesiyle rivayet edilmiştir.

Tahric: el-Cevheru'n-Naki'de (7/413) geçtiği üzere İbn Abdilber muallak olarak İbn Uyeyne'den ve Said b. Mansur (3/2061), İbn Uyeyne'den rivayet etmişlerdir.

12553- Sevri der ki: "Kişi önceden kendisinden olduğunu kabul ettiği cariyeden olan çocuğu sonradan inkar edemez. Önceden inkar ettiğini de sonradan kendisinin olduğunu iddia edemez."

12534- Amr b. Dinar bildiriyor: "ibn Abbas cariyesiyle ilişkiye girer, ancak azil yapardı. Bu cariye hamile kalıp doğurunca İbn Abbas, çocuğun kendisinden olduğunu kabul etmedi."

12535- Ziyad der ki: İbn Abbas'ın yanındayken bir cariye ile oğluna sövüyor, kötü laflar ediyordu. Cariye: "Ama bu çocuk senden!" deyince, İbn Abbas çocuğu çağırdı, annesini de bir deveye bindirdi. İbn Abbas daha önce çocuğun kendisinden olduğunu kabul etmiyordu.

12536- İbn Ebi Necıh, Medine ahalisinden bir adamdan bildirir: Ömer b. el-Hattab bir cariyesiyle ilişkiye girer, ancak azil yapardı. Cariye hamile kalınca bu durum Ömer'in gücüne gitti ve: "Allahım! Ömer ailesine kendilerinden olmayan birini katma!" diye dua etti. Cariye siyah bir çocuk doğurunca Ömer bunun kimden olduğunu sordu. Cariye: "Deve çobanından" deyince, Ömer buna sevindi.

Tahric: Said b. Mansur (3/2073), bu isnadla rivayet etti.

12537- Abdürrezzak bildiriyor: Sevr!, cariyenin: "Bu çocuk efendimden değildir" demesi konusunda: "Cariyenin bu sözüne inanılmaz. Efendisi çocukta daha fazla hak sahibidir. Efendisi de çocuğun kendisinden olduğunu söylediği zaman cariye cezalandırılmaz" demiştir.

Sonraki sayfa için aşağıdaki link’i kullan:

Kocası Gurbette Olan Kadının Yanına Girmek