SİĞAR-I TABİİN :
Tabiîlerin küçükleri
anlamını veren bir tamlama olup sahabe devrinin sonlarına doğru yaşayan, ancak
rivayetleri daha çok diğer tabiîlerden, bilhassa kibâr-ı tabiîn'den olan tabiîlere
denir. Bunlar sahabeye yetiştikleri halde onlardan ilim almadıkları dolayısiyle
diğer tabiîlerden rivayette bulundukları için tabiîler arasında ayrı bir tabaka
oluşturmuşlardır. Hatta pek çok alim bu yüzden bunların mürsellerini mudal
addetmişlerdir.