SIHAH :
Kelime olarak sahih'in
çoğuludur. Hadis ilminde iki ayrı manada kullanılmıştır. Bunlardan birincisi
el-Kutubu's-sitte'ye verilen öteki ismidir. Buhâri, Müslim, Ebu Dâvud, Tirmizî,
Nese'î ve İbn Mâceden ibaret altı kitap, diğer hadis kitaplarına nisbetle daha
sahih ve güvenilir olduklarından hepsine birden sıhâh veya sıhâh-ı sitt
denilmiştir.
İkincisi meşhur alim
el-Beğavî'nin Mesâbîhu's-Sunne isimli güvenilir hadis kitabında sahih hadislerin
toplandığı
kısmın bölüm başlığıdır.
Alimimiz bu eserine aldığı hadisleri konularına göre tertiplemiş, her konuda
verdiği hadisleri mine's-Sıhâh ve mine'l-Hîsân başlıkları altına iki grupta
toplamıştır. Sıhâh başlığı altında topladıkları hakkında sahih hükmü verilmiş
olanlardır ve Buhâri ile Müslim'in gerek ittifakla gerekse ayrı ayrı rivayet
ettikleri hadislerden seçilmiştir.
İbnu's-Salâh,
el-Beğavî'nin, es-Sahîhân’ın her ikisinde, yahutta sadece birisinde bulunan
hadislerden dilediğini sıhâh, Ebu Dâvud, Tirmizî ve benzeri sünen kitaplarından
derlediklerini ise hisân başlığı altında toplamasına itiraz etmiş ve bilhassa
hasen hadislerin sadece Ebu Davud ve Tirmizî'de bulunanlardan ibaret olmadığına
dikkati çekmiştir.