SUMANİ
SUMANİYYAT:
Kelime olarak “sekizli”
manasına gelen sumânînin çoğuludur. En son ravisiyle Hz. Peygamber arasında
sekiz ravi bulunan ve uluv özelliğine sahip isnadlarla ve böyle isnadlarla
rivayet edilen hadislere denir.
Hicretin yedinci asnna
gelinceye kadar yaşamış muhaddisler yaşadıkları devirlere göre sulâsiyyât'tan
sumâniyyâta kadar, yani Hz. Peygamber (s.a.s) ile kendi aralarında üç raviden
sekiz raviye kadar olan âlî isnadlar elde ederek bu isnadlarıyla rivayet
ettikleri hadisleri ayrı cüzlerde toplamışlardır. Yedi yüz yılından sonra
yaşayanların en âlî isnadları tusâiyyât ile uşâriyyât'dır.
Sumânî isnadla rivayet
ettiği hadisleri müstakil cüzde toplayan alimler arasında Yahya b. Ali b. Abdillah
el-Attâr zikredilebilir. Cüzünün ismi el-Mustefid
fi'l-Ahâdîsi'l-Sumâniyyeti'l-Esânîd'dir.