Ana Sayfa

ETBAU'T-TABİ’İN

TEBE’U’T-TABİ’İN:

Tebeu't-Tabiin veya kısaca ''el-Etba'' da denir. Hepside mana olarak aynıdır ve Tabii lerden sonra gelenler, Tabiine tabi olanlar, Tabiini takib edenler demektir.

Etbeu't-Tabiin, kısaca Tabiilerle görüşüp onlardan Hadis rivayet edenler olarak tanınırlar. Hadis Tarihinde Hz. Nebi s.a.v.'in Hadislerini nakleden üçüncü nesil olarak bilinirler.

Çoğu ya bir Sahabi torunu yada Tabii çocuğu olan Etbeu't-Tabiin'i oluşturan nesil, tamemen Tabiilerin talebesidir. Onlardan Sahabe'nin ilmini devşirmiş ve her biri bulunduğu bölgenin parmakla gösterilen Alim'i olmuştur. Devirleri Hadis İlmi'nin geleceği bakımından en önemli devri sayılır; çünkü bu devirde bir yandan Hadisler yazılı metinlere intikal etmiş, bir yandan Hadis rivayet ilminin temelleri atılımıştır. rivayet bu temeller üzere en mükemmel kaidelere bağlanmıştır. Tabiiler devrinde tedvin edilen Hadislerin muntazam bir şekilde tasnifi Etbeu't-Tabiin devrinde de devam etmiştir. Bu çalışmaların sonucu olarak

Ma'mer b. Raşid'in: el-Camii, İmam Malik'in: el-Muvatta'ı gibi ilk Hadis eserleri ortaya çıkmıştır. Etbeu't-Tabiin devrinde tasnif edilen eserlerin daha sonraki çalışmalara esas teşkil ettiği düşünülürse bu neslin Hadis ilmine hizmetleri daha iyi anlaşılır.

Etbeu't-Tabiin arasında pek çok değerli Hadis Alimi yetişmiştir. Malik b. Enes, Abdurrahman b. Amr el-Evzai, Sufyan b. Said es-Sevri, Şu'be ibnu-l-Haccac, İbn Cureyc ve bunların talebelerinden Yahya b. Said el-Kattan ve Abdulah ibnu'l-Mubarek içlerinde en tanınmış olanlarındandır.