80- HAYA VE GEREĞİNDEN
AZ KONUŞMAK İMANDAN MIDIR?
حدثنا أحمد
بن منيع حدثنا
يزيد بن هارون
عن أبي غسان
محمد بن مطرف
عن حسان بن
عطية عن أبي
أمامة عن
النبي صلى
الله عليه
وسلم قال
الحياء والعي
شعبتان من
الإيمان
والبذاء
والبيان
شعبتان من
النفاق
قال أبو عيسى
هذا حديث حسن
غريب إنما
نعرفه من حديث
أبي غسان محمد
مطرف قال
والعي قلة
الكلام
والبذاء هو
الفحش في
الكلام
والبيان هو
كثرة الكلام
مثل هؤلاء
الخطباء
الذين يخطبون
فيوسعون في
الكلام
ويتفصحون فيه
من مدح الناس
فيما لا يرضي
الله
Ebû Umâme (r.a.)’den
rivâyete göre, Nebi (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
“Haya ve gereğinden az
konuşmak imanın iki bölümüdür. Müstehcen konuşmak ve lüzumundan fazla konuşmak
münafıklıktan iki bölümdür.”
Diğer tahric: Müsned:
21280
Tirmizî: Bu hadis hasen
garibtir. Ebû Gassa, Muhammed b. Mutarrif’in rivâyetiyle bilmekteyiz.
Tirmizî: “el ıyyu” çok
az konuşmak demektir. “el bezâü” günaha götürecek şeyler konuşmak demektir.
“Beyan” lüzumundan fazla konuşmaktır, tıpkı o konuşmacılar gibi ki Allah’ın
razı olmadığı hususlarda sözü uzatarak bazı kimseleri yüceltir dururlar.