27- VERİLEN SÖZ VE
YAPILAN ANLAŞMALARA MUTLAKA UYULMALIDIR
حدثنا
محمود بن
غيلان حدثنا
أبو داود قال
أنبأنا شعبة
قال أخبرني
أبو الفيض قال
سمعت سليم بن
عامر يقول كان
بين معاوية
وبين أهل
الروم عهد
وكان يسير في
بلادهم حتى
إذا انقضى العهد
أغار عليهم
فإذا رجل على
دابة أو على
فرس وهو يقول
الله أكبر
وفاء لا غدر
وإذا هو عمرو بن
عبسة فسأله
معاوية عن ذلك
فقال سمعت
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم يقول من
كان بينه وبين
قوم عهد فلا
يحلن عهدا ولا
يشدنه حتى
يمضي أمده أو
ينبذ إليهم
على سواء قال
فرجع معاوية
بالناس
قال أبو عيسى
هذا حديث حسن
صحيح
Süleym b. Âmir
(r.a.)’den rivâyete göre, şöyle diyordu:
Muaviye ile Rumlar
arasında bir sözleşme vardı. Muaviye bu anlaşma süresi bitmeden önce Rumların
ülkesine doğru yola çıkmıştı. Anlaşma süresi sona erince onlara baskın yapacak
ve onlarla savaşacaktı, derken; Allahû ekber, hayret size hıyanet değil
sözünüzde durmanız gerekir diyerek atın üzerinde veya binitin üzerinde birisi
çıkageldi. Bir de baktılar ki bu adam Amr b. Abese imiş Muaviye bu meseleyi kendisine
sorunca şöyle dedi: Rasûlullah (s.a.v.)’den işittim şöyle diyordu:
“Kimin herhangi bir
toplumla arasında bir anlaşma varsa süresi sona erinceye kadar, yada karşılıklı
olarak anlaşmayı vaktinden önce bozduklarını birbirlerine bildirmeden önce bu
bağı ne yeniden bağlasın ne de çözsün.” Bunun üzerine Muaviye seferden geri
döndü.
Diğer tahric: Ebû
Dâvûd, Cihâd
Tirmizî: Bu hadis
hasen sahihtir.