197- (309). SABAH
NAMAZININ FARZIYLA SÜNNETİ ARASINDA KONUŞULUR MU?
حدثنا
يوسف بن عيسى
المروزي
حدثنا عبد
الله بن إدريس
قال سمعت مالك
بن أنس عن أبي
النضر عن أبي
سلمة عن عائشة
قالت كان
النبي صلى الله
عليه وسلم إذا
صلى ركعتي
الفجر فإن
كانت له الي
حاجة كلمني
وإلا خرج إلى
الصلاة
قال
أبو عيسى هذا
حديث حسن صحيح
وقد كره بعض أهل
العلم من
أصحاب رسول
الله صلى الله
عليه وسلم
وغيرهم
الكلام بعد
طلوع الفجر
حتى يصلي صلاة
الفجر إلا ما
كان من ذكر
الله أو مما
لا بد منه وهو
قول أحمد
وإسحاق
Âişe (r.anha)’dan
rivâyete göre, şöyle demiştir:
“Rasûlullah (s.a.v.)
sabah namazının iki rek’at sünnetini kıldıktan sonra bir ihtiyacı olursa
benimle konuşurdu, ihtiyacı yoksa farz namazı kılmak üzere mescide çıkardı.”
Diğer tahric: Dârimî,
Salat
Tirmîzî: Bu hadis
hasen sahihtir. Rasûlullah (s.a.v.)’in ashabından ve sonraki dönemlerin ilim
adamlarından bir kısmı sabah namazının vaktinin girişinden farzı kılıncaya
kadarki zaman içerisinde zaruri olan konuşma ve Allah’ı zikirden başka lüzumsuz
konuşmaları hoş karşılamazlardı. Ahmed ve İshâk bunlardandır.