Şu’be bin Haccac :
ŞU’BE BİN HACCÂC:
Tâbiînin büyüklerinden,
meşhûr tefsîr ve hadîs âlimi. 82 (m. 701) senesinde Vâsıfta doğdu. 160 (m.
777)’de Basra’da vefât etti. İsmi Şu’be bin Haccâc bin el-Verde el-Atakî el-Ezdî’dir.
Basra’da yerleşip ömrünün sonuna kadar orada yaşadı. Bu bakımdan “Basrî” de
denilmiştir. Eshâb-ı kirâmdan Enes bin Mâlik’i ve Ömer bin Seleme’yi görmüştür,
Muâviye bin Kurre, Enes bin
Sîrîn, Sâbit-i Bennânî, Hamdûd bin Süleymân, el-A’mer’den ve pek çok sayıda
Tâbiînden ilim alıp, hadîs-i şerîf rivâyet etmiştir. Dörtyüz Tâbiînden
rivâyette bulunduğu kaydedilmiştir. Rivâyet ettiği hadîs-i şerîf ikibin
civarındadır. Rivâyetleri Kütüb-i sitte’de (altı meşhûr hadîs kitabı) yer
almıştır. Kendisinden Eyyûb Sahtiyânî, Süfyân-ı Sevrî, Abdullah İbni Mübârek,
Affân bin Müslim gibi yüzlerce âlim ilim öğrenip, hadîs rivâyet etmiştir.
Şu’be bin Haccâc sika
(güvenilir) bir râvi olup, Irak’ta hadîs râvilerini inceleyen “ricâl-i hadîs”
ilminden ilk bahseden hadîs âlimidir. İmâm-ı Şâfiî (r.a),
“Şu’be bin Haccâc olmasaydı
Irak’ta hadîs ilmi bilinmezdi” buyurmuştur. Süfyân-ı Sevrî (Şufte bin Haccâc
büyük bir otoritedir. Hanbelî mezhebinin reîsi, kurucusu İmâm-ı Ahmed bin
Hanbel (r.a.)
“Şu’be bin Haccâc, hadîs ilminde
bir otoritedir” buyurmuştur.
Şu’be bin Haccâc (r.a.)
ilmi ile amel eden, harâmlardan son derece sakınan cömert bir âlim idi. Çok
ibâdet etmekten son derece zayıflayıp, derisi kemiklerine yapışacak hâle
gelmiştir. Bayram günleri hariç senenin her günü oruç tutardı. Merhameti ve
cömertliği çok fazla idi. Kendisine gelen hiçbir fakîri boş çevirmez, mutlaka
birşeyler verirdi. Bir fakîrle karşılaşsa evinde ne varsa ondan verirdi. Bir
defasında Halife Mehdî kendisine otuzbin dirhem göndermişti. Bu parayı alır
almaz hepsini fakîrlere dağıttı.
Yolculuk için bir kayığa
bindiğinde diğer yolcuların ücretlerini de öderdi. Birgün binek hayvanını
kaybettiği için ağlayıp üzülen bir kimseyi görüp, ağlamasının sebebini
öğrenince kendi bindiği merkebden inip, ona merkebini vermiştir.
Sevgili Peygamberimizin
S.A.V. bildirdiği Ehl-i sünnet i’tikâdını, ibâdet ve amel bilgilerini
kendilerinden önceki âlimlerden alıp, sonraki nesillere nakleden Şu’be bin
Haccâc, rivâyetleriyle çok büyük hizmette bulunmuştur. Tefsîrle ilgili
rivâyetleri toplanmış olup, hadîs ilmine dâir “Kitab-ül-garâib” adlı bir eseri
vardır.
Şu’be bin Haccâc’ın
kendinden önceki Hadîs âlimlerinden alarak rivâyet ettiği hadîs-i şerîflerden
bir kısmı şunlardır:
“Rızık hususunda endişeye
düşmeyiniz. İnsan son rızkını da yemeden ölmez. Allahtan
korkunuz, iyi ameller
yapınız. Helâli alıp, harâmı terk ediniz.”
“Misvak ağzı temizler ve
Allahü teâlânın rızâsını kazandırır.”
“Yarım hurma ile de olsa,
onu da bulamazsanız güzel bir sözle (iyilik yaparak) Cehennem
ateşinden korunmaya
çalışınız.”
KAYNAKLAR:
-----------------------------
1) Mu’cem-ül-müellifîn
cild-4, sh-301
2) Hilyet-ül-Evliyâ cild-7,
sh-144
3) Tezkirât-ül-huffâz
cild-1, sh-193
4) Vefeyât-ül-a’yân cild-2,
sh-469
5) Şezerât-üz-zeheb cild-1,
sh-247
6) Tehzîb-üt-tehzîb cild-4,
sh-338
7) El-A’lâm cild-3, sh-164