ANA SAYFA

 

İBAHA:

 

1. Bir şeyin kullanılıp kullanılmaması, serbest olma hali.

Bir kimseyi yemeğe çağırınca, önüne konan şey ibaha olur. Ancak yediği mülk olur. Başkalarına veremez. (İbn-i Abidîn)

 

2. Yedirme, doyurma.

 

Devamlı hasta veya çok yaşlı olan kimse, altmış gün keffaret orucunu tutamaz ise, altmış fakire bir gün taam (yemek) ibaha eder. (İbn-i Abidîn)

 

 

İBAHİYYE:

 

İslamiyet'in haram ve yasak kıldığı şeyleri helal ve mübah sayan bozuk bir fırka. Batiniyye, İsmailiyye. Karamita da denir.

 

İbahiyye, haramlara helal deyip, yetmiş-seksen sene hacıları soydular. Müslümanları öldürdüler. Hükûmet kurdular. Hükûmetleri 983 (H. 372) senesinde yıkılınca dağıldıkları yerlerde gizlendiler. Bunlardan Hasan Sabbah'ın kurduğu İsmailiyye devleti de 1256 (H. 654)'de yıkıldı. (M. Sıddîk bin Saîd)

 

Eshab-ı kiramın hepsini severiz deyip de onların yolunda bulunmayan, kendi bozuk düşüncelerine Eshabın yoludur diyen, Ehl-i sünnet alimlerini ve tasavvuf büyüklerini beğenmeyip kötüleyen kimseler kendileri gibi olmıyanlara müşrik (şirk koşan) diyorla r. Bunların malı, canı kendilerine helaldir diyorlar. Böylece İbahiyyeden oluyorlar. Kur'an-ı kerîmden ve hadîs-i şerîflerden kendi görüşleriyle çıkardıkları bozuk manaları müslümanlık sanıyorlar. Edille-i şer'iyyeyi (dînî delilleri) ve hadîs-i şerîf lerin çoğunu inkar ediyorlar. (Davûd bin Süleyman)