Emîr-ül-Mü'minîn:
Emirü'l-Mü'minin:
Mü'minlerin beyi, müslümanların padişahı manasına gelen bu tabir aynı zamanda,
Peygamberin halifesi de demektir. Bu unvan ilk olarak Hz. Ömer'e verilmiştir.
Emevi ve Abbasi halifeleri buna imtisalen "emirü'l Mü'minin" unvanını
aldıkları gibi Fatimiler de aynı unvanı kullanırlardı.
Bağdad'ın sükutundan
sonra (656/1258) şarkta küçük hükümdarlar da emirü'l-mü'minin'in unvanını
taşımağa başladılar, Mağribte bu unvan daha ziyade yayılmıştır.
Osmanlılar zamanında
bilhassa hilafetin Osmanlı hanedanına intikalinden sonra emirül mü'minin unvanı
Osmanlı sultanlarına da verilmiş ve bu unvan saltanatın hilafetten ayrılarak
lağvına kadar devam etmiştir.
Görülüyor ki emirül
mü'minin tabiri halife anlamında kullanılmaktadır. Esasen halife için çeşitli
lakablar vardır. Halife için genel olarak şu isimler kullanılır. "Halife,
imam emirül mü'minin"
Emir kelimesi mutlak
olarak kullanıldığı zaman ise ordu kumandanı anlamına gelir. Bu emir üzerine
gittiği bir ülkenin fethinde başarı kazanırsa, bu ülkenin üzerine emir ve
işlerini idare için bir vali tayin ederdi. Bu bakımdan emirliği ikiye
ayırabiliriz:
1. Medeni (sivil)
emirlik
2. Harb emirliği.