DEVAM:
1. Sadakaya Teşvik
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
أَنَّهُ بَلَغَهُ،
عَنْ
عَائِشَةَ
زَوْجِ
النَّبِيِّ r، أَنَّ
مِسْكِيناً
سَأَلَهَا
وَهِيَ صَائِمَةٌ،
وَلَيْسَ فِي
بَيْتِهَا
إِلاَّ رَغِيفٌ،
فَقَالَتْ
لِمَوْلاَةٍ
لَهَا :
أَعْطِيهِ
إِيَّاهُ.
فَقَالَتْ :
لَيْسَ لَكِ
مَا
تُفْطِرِينَ
عَلَيْهِ.
فَقَالَتْ :
أَعْطِيهِ
إِيَّاهُ.
قَالَتْ :
فَفَعَلْتُ،
قَالَتْ :
فَلَمَّا أَمْسَيْنَا
أَهْدَى
لَنَا أَهْلُ
بَيْتٍ، أَوْ
إِنْسَانٌ
مَا كَانَ
يُهْدِى
لَنَا، شَاةً
وَكَفَنَهَا،
فَدَعَتْنِي
عَائِشَةُ
أُمُّ
الْمُؤْمِنِينَ
فَقَالَتْ :
كُلِي مِنْ هَذَا
هَذَا خَيْرٌ
مِنْ
قُرْصِكِ(
Malik (r.a)'e
ulaşan bilgilere göre, Nebi s.a.v.'in hanımı Aişe (r.anha)'den şöyle rivayet
edilmiştir:
"Aişe oruçlu
iken bir yoksul kendisinden bir yardım istedi. Evde de sadece bir yufka ekmeği
vardı. Aişe cariyesine:
"Onu ona
ver" dedi. O da: "İftar edeceğin başka bir şey yok" deyince Aişe
yine:
"Onu
dilenciye ver" dedi. Cariye der ki: "Aişe'nin emrini yaptım aksam
olunca ev halkından biri veya başka bir kimse bize ekmeğe sarılmış bir koyun
eti hediye etti."
Aişe beni
çağırttı ve şöyle dedi:
"Bundan ye,
bu senin verdiğin ekmekten daha hayırlıdır."
(Sadece İmam-ı
Malik'in Muvatta'ında geçmektedir.)