2 - باب مَا
جَاءَ فِي
سُكْنَى
الْمَدِينَةِ
وَالْخُرُوجِ
مِنْهَا
2. Medine'de İkamet Etme
Ve Oradan Göç
حَدَّثَنِي
يَحْيَى،
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ قَطَنِ
بْنِ وَهْبِ
بْنِ
عُمَيْرِ
بْنِ الأَجْدَعِ،
أَنْ
يُحَنَّسَ
مَوْلَى
الزُّبَيْرِ
بْنِ الْعَوَّامِ
أَخْبَرَهُ :
أَنَّهُ
كَانَ جَالِساً
عِنْدَ
عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
عُمَرَ فِي الْفِتْنَةِ،
فَأَتَتْهُ
مَوْلاَةٌ
لَهُ تُسَلِّمُ
عَلَيْهِ
فَقَالَتْ :
إنِّي أَرَدْتُ
الْخُرُوجَ
يَا أَبَا
عَبْدِ
الرَّحْمَنِ،
اشْتَدَّ
عَلَيْنَا
الزَّمَانُ.
فَقَالَ
لَهَا عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
عُمَرَ :
اقْعُدِي
لِكَاعُ(424)،
فَإِنِّى
سَمِعْتُ
رَسُولَ
اللَّهِ r يَقُولُ :
« لاَ
يَصْبِرُ
عَلَى
لأْوَائِهَا وَشِدَّتِهَا
أَحَدٌ،
إِلاَّ
كُنْتُ لَهُ شَفِيعاً
أَوْ
شَهِيداً
يَوْمَ
الْقِيَامَةِ
»(
Zübeyr b.
Avvam'ın azadlı kölesi Yuhannes şunları anlattı:
«Fitne zamanında Abdullah
b. Ömer (r.a.)'ın yanında oturuyordum. Azat ettiği bir cariye gelerek ona selam
verdi ve:
«— Ya Eba
Abdurrahman ben Medine'den çıkmak istiyorum. Açlık sıkıntısı çekiyoruz.»
deyince:
«— Otur ey
akılsız! Şüphesiz ki ben Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in şöyle
buyurduğunu işittim:
«Medine'nin
mihnet ve sıkıntısına sabreden kimseye, kuşkusuz kıyamet gününde şefaatçi veya
şahîd olurum.»