DEVAM:
1. Çocuğun Emmesi
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ إِبْرَاهِيمَ
بْنِ
عُقْبَةَ،
أَنَّهُ
سَأَلَ سَعِيدَ
بْنَ الْمُسَيَّبِ
عَنِ
الرَّضَاعَةِ،
فَقَالَ
سَعِيدٌ :
كُلُّ مَا
كَانَ فِي
الْحَوْلَيْنِ،
وَإِنْ
كَانَتْ
قَطْرَةً
وَاحِدَةً فَهُوَ
يُحَرِّمُ،
وَمَا كَانَ
بَعْدَ الْحَوْلَيْنِ،
فَإِنَّمَا
هُوَ طَعَامٌ
يَأْكُلُهُ.
قَالَ
إِبْرَاهِيمُ
بْنُ
عُقْبَةَ : ثُمَّ
سَأَلْتُ
عُرْوَةَ
بْنَ
الزُّبَيْرِ،
فَقَالَ :
مِثْلَ مَا
قَالَ
سَعِيدُ بْنُ
الْمُسَيَّبِ.
İbrahim b. Ukbe
der ki: Said b. Müseyyeb'den emmenin hükmünü sorduğumda Saîd:
«iki sene
zarfında meydana gelen emme, bir damla da olsa nikahı haram kılar. Ama iki seneden
sonraki emme çocuğun yediği yemek hükmündedir.» dedi. Sonra Urve b. Zübeyr'e
sordum o da aynen Saîd b. Müseyyeb'in söylediğini tekrarladı.