DEVAM:
19. Iyne Yoluyla Alış Veriş
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ يَحْيَى بْنِ
سَعِيدٍ،
أَنَّهُ
سَمِعَ
جَمِيلَ بْنَ
عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
الْمُؤَذِّنَ
يَقُولُ
لِسَعِيدِ
بْنِ
الْمُسَيَّبِ
: إنِّي
رَجُلٌ
أَبْتَاعُ
مِنَ
الأَرْزَاقِ
الَّتِي
تُعْطَى
النَّاسُ
بِالْجَارِ
مَا شَاءَ اللَّهُ،
ثُمَّ
أُرِيدُ أَنْ
أَبِيعَ الطَّعَامَ
الْمَضْمُونَ
عَلَيَّ
إِلَى أَجَلٍ.
فَقَالَ لَهُ
سَعِيدٌ :
أَتُرِيدُ
أَنْ تُوَفِّيَهُمْ
مِنْ تِلْكَ
الأَرْزَاقِ
الَّتِي
ابْتَعْتَ ؟
فَقَالَ :
نَعَمْ.
فَنَهَاهُ
عَنْ ذَلِكَ(
Yahya b.
Saîd'den: Abdurrahman oğlu müezzin Cemil'in Saîd b. Müseyyeb'e şöyle bir sual
sorduğunu işittim:
«— Ben devletin
Car deposundan insanlara dağıttığı yiyecek maddelerini satın alıyorum. Sonra
vade ile geri satmak istiyorum.» dedi. Bunun üzerine Saîd:
«— Satın aldığm
yiyecek maddelerinin tamamını onlara geri vermek mi istiyorsun?» dedi. Cemil:
«—Evet.» deyince
Saîd bunu yasakladı.
قَالَ
مَالِكٌ :
الأَمْرُ
الْمُجْتَمَعُ
عَلَيْهِ
عِنْدَنَا،
الَّذِي لاَ
اخْتِلاَفَ
فِيهِ،
أَنَّهُ مَنِ
اشْتَرَى
طَعَاماً بُرًّا،
أَوْ
شَعِيراً, أَو
سُلْتاً, أَو
ذُرَةً,
أَو
دُخْناً،
أَوْ شَيْئاً
مِنَ
الْحُبُوبِ
الْقِطْنِيَّةِ, أَوْ شَيْئاً
مِمَّا
يُشْبِهُ
الْقِطْنِيَّةَ،
مِمَّا
تَجِبُ فِيهِ
الزَّكَاةُ،
أَوْ شَيْئاً
مِنَ
الأُدْمِ
كُلِّهَا،
الزَّيْتِ، وَالسَّمْنِ،
وَالْعَسَلِ،
وَالْخَلِّ، وَالْجُبْنِ،
وَالشَّبْرَقِ،
وَاللَّبَنِ،
وَمَا
أَشْبَهَ
ذَلِكَ مِنَ
الأُدْمِ،
فَإِنَّ
الْمُبْتَاعَ،
لاَ يَبِيعُ
شَيْئاً مِنْ
ذَلِكَ،
حَتَّى يَقْبِضَهُ
وَيَسْتَوْفِيَهُ(
İmam Malik der
ki: Bizde ittifakla kabul edilen görüş şudur: Buğday, arpa, yulaf, dan gibi
hububattan birini veya nohut, mercimek gibi şeylerden birini ya da nebati yağ,
tereyağ, bal, sirke, peynir, susam yağı ve süt ve benzeri katıklıklardan birini
satın alan kimse, bunları teslim almadan Önce satamaz.