DEVAM:
1. Talakı Bainle Boşama
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ يَحْيَى بْنِ
سَعِيدٍ،
عَنْ أبِي
بَكْرِ بْنِ
حَزْمٍ،
أَنَّ عُمَرَ
بْنَ عَبْدِ
الْعَزِيزِ
قَالَ لَهُ :
الْبَتَّةُ مَا
يَقُولُ
النَّاسُ
فِيهَا ؟
قَالَ أَبُو بَكْرٍ
: فَقُلْتُ
لَهُ كَانَ
أَبَانُ بْنُ
عُثْمَانَ
يَجْعَلُهَا
وَاحِدَةً.
فَقَالَ عُمَرُ
بْنُ عَبْدِ
الْعَزِيزِ :
لَوْ كَانَ الطَّلاَقُ
أَلْفاً, مَا
أَبْقَتِ
الْبَتَّةُ
مِنْهُ
شَيْئاً،
مَنْ قَالَ
الْبَتَّةَ،
فَقَدْ رَمَى
الْغَايَةَ
الْقُصْوَى.
Ebu Bekir b. Hazm
şöyle demiştin Ömer b. Abdülaziz bana:
«Elbette sözü
(Talak-ı bain) hakkında alimler ne hüküm veriyor?» diye sorunca, ben ona şöyle
cevap verdim:
«Eban b. Osman
elbetteyi bir talak sayıyor.» Bunun üzerine Ömer b. Abdülaziz:
«Şayet talak bin
tane olsa, elbette kelimesi hepsini içine alır. Elbette sözünü kullanan, son
sözü söylemiş olur.» dedi.