DEVAM:
15. Bir Kimsenin, Babasının Cariyesi İle Temas Etmesinin Caiz Olmayışı
وَحَدَّثَنِي
عَنْ مَالِكٍ،
عَنْ يَحْيَى
بْنِ سَعِيدٍ
: أَنَّ أَبَا
نَهْشَلِ
بْنَ
الأَسْوَدِ قَالَ
لِلْقَاسِمِ
بْنِ
مُحَمَّدٍ :
إنِّي رَأَيْتُ
جَارِيَةً
لِي،
مُنْكَشِفاً
عَنْهَا وَهِيَ
فِي
الْقَمَرِ،
فَجَلَسْتُ
مِنْهَا
مَجْلِسَ
الرَّجُلِ
مِنِ
امْرَأَتِهِ،
فَقَالَتْ :
إنِّي حَائِضٌ،
فَقُمْتُ
فَلَمْ
أَقْرَبْهَا
بَعْدُ،
أَفَأَهَبُهَا
لاِبْنِي
يَطَؤُهَا،
فَنَهَاهُ
الْقَاسِمُ
عَنْ ذَلِكَ.
Esved oğlu Ebu
Nehşel, Sa'id oğlu Yahya'ya şöyle anlattı: «Muhammed oğlu Kasım'a:
Ay ışığında
cariyemi çıplak gördüm. Hemen ona, bir erkeğin karısına yaklaştığı gibi
yaklaştım. Bunun üzerine cariyem:
«Bana yaklaşma,
adet halindeyim» dedi. Ben de hemen kalkıp ondan uzaklaştım. Şimdi onu oğluma
hibe etsem onunla cinsî münasebette bulunabilir mi?» dedim. O da onu oğluma
vermeme müsaade etmedi.