DEVAM:
13. Telbiyenin Kesilmesi
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ جَعْفَرِ
بْنِ
مُحَمَّدٍ،
عَنْ أَبِيهِ
: أَنَّ عَلِيَّ
بْنَ أبِي
طَالِبٍ
كَانَ
يُلَبِّي فِي
الْحَجِّ،
حَتَّى إِذَا
زَاغَتِ
الشَّمْسُ
مِنْ يَوْمِ
عَرَفَةَ
قَطَعَ
التَّلْبِيَةَ.
قَالَ
يَحْيَى :
قَالَ
مَالِكٌ :
وَذَلِكَ الأَمْرُ
الَّذِي لَمْ
يَزَلْ
عَلَيْهِ
أَهْلُ
الْعِلْمِ
بِبَلَدِنَا.
Cafer b. Muhammed
babasından naklediyor: Ali b. Ebî Talib hacda arafe günü güneş zevalden
dönünceye kadar telbiyede bulunur, sonra telbiyeyi-bırakırdı.
İmam Malik'ten:
«Memleketimiz Medine'de de böyle yapan alimler vardı.»