DEVAM:
18. Zekatın Tahsilinde Zor Kullanılması
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
أَنَّهُ بَلَغَهُ،
أَنَّ
عَامِلاً
لِعُمَرَ
بْنِ عَبْدِ
الْعَزِيزِ
كَتَبَ إِلَيْهِ،
يَذْكُرُ
أَنَّ
رَجُلاً
مَنَعَ زَكَاةَ
مَالِهِ،
فَكَتَبَ
إِلَيْهِ
عُمَرُ : أَنْ
دَعْهُ وَلاَ
تَأْخُذْ
مِنْهُ
زَكَاةً مَعَ
الْمُسْلِمِينَ،
قَالَ
فَبَلَغَ ذَلِكَ
الرَّجُلَ
فَاشْتَدَّ
عَلَيْهِ،
وَأَدَّى
بَعْدَ
ذَلِكَ
زَكَاةَ
مَالِهِ، فَكَتَبَ
عَامِلُ عُمَرَ
إِلَيْهِ
يَذْكُرُ
لَهُ ذَلِكَ،
فَكَتَبَ
إِلَيْهِ
عُمَرُ أَنْ
خُذْهَا
مِنْهُ(
İmam Malik'den:
Duyduğuma göre bir vali Ömer b. Abdülaziz'e bir yazı yazarak: «Adamın biri malının
zekatını vermiyor.» demişti. Bunun üzerine Ömer kendisine:
«Onu bırak,
müslümanlardan zekat alırken ondan alma.» diye cevap gönderdi. Adam bunu
duyunca gücüne gitmiş ve o ğünden sonra da zekatını vermiş. Vali durumu Ömer'e
(r.a.) tekrar arzedince bu sefer Ömer b. Abdülaziz:
«Öyleyse onun da
zekatını al» buyurmuştu.