DEVAM:
7. Cuma Gününün Eşref Saati
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ يَزِيدَ بْنِ
عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
الْهَادِ،
عَنْ مُحَمَّدِ
بْنِ
إِبْرَاهِيمَ
بْنِ الْحَارِثِ
التَّيْمِيِّ،
عَنْ أبِي
سَلَمَةَ بْنِ
عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ عَوْفٍ،
عَنْ أبِي
هُرَيْرَةَ،
أَنَّهُ
قَالَ :
خَرَجْتُ إِلَى
الطُّورِ،
فَلَقِيتُ
كَعْبَ
الأَحْبَارِ،
فَجَلَسْتُ
مَعَهُ،
فَحَدَّثَنِي
عَنِ
التَّوْرَاةِ،
وَحَدَّثْتُهُ
عَنْ رَسُولِ
اللَّهِ r،
فَكَانَ
فِيمَا
حَدَّثْتُهُ
أَنْ قُلْتُ :
قَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ r : « خَيْرُ
يَوْمٍ
طَلَعَتْ
عَلَيْهِ
الشَّمْسُ،
يَوْمُ
الْجُمُعَةِ،
فِيهِ خُلِقَ
آدَمُ،
وَفِيهِ
أُهْبِطَ
مِنَ
الْجَنَّةِ،
وَفِيهِ
تِيبَ
عَلَيْهِ،
وَفِيهِ
مَاتَ، وَفِيهِ
تَقُومُ
السَّاعَةُ،
وَمَا مِنْ
دَابَّةٍ
إِلاَّ
وَهِيَ
مُصِيخَةٌ
يَوْمَ
الْجُمُعَةِ،
مِنْ حِينِ
تُصْبِحُ حَتَّى
تَطْلُعَ
الشَّمْسُ،
شَفَقاً مِنَ السَّاعَةِ،
إِلاَّ
الْجِنَّ
وَالإِنْسَ،
وَفِيهِ
سَاعَةٌ لاَ
يُصَادِفُهَا
عَبْدٌ
مُسْلِمٌ،
وَهُوَ
يُصَلِّي،
يَسْأَلُ اللَّهَ
شَيْئاً
إِلاَّ
أَعْطَاهُ
إِيَّاهُ ». قَالَ
كَعْبٌ :
ذَلِكَ فِي
كُلِّ سَنَةٍ
يَوْمٌ.
فَقُلْتُ : بَلْ
فِي كُلِّ
جُمُعَةٍ.
فَقَرَأَ
كَعْبٌ التَّوْرَاةَ
فَقَالَ :
صَدَقَ
رَسُولُ اللَّهِ
r.
قَالَ أَبُو
هُرَيْرَةَ :
فَلَقِيتُ
بَصْرَةَ
بْنَ أبِي
بَصْرَةَ
الْغِفَارِي
فَقَالَ :
مِنْ أَيْنَ
أَقْبَلْتَ ؟
فَقُلْتُ : مِنَ
الطُّورِ،
فَقَالَ لَوْ
أَدْرَكْتُكَ
قَبْلَ أَنْ
تَخْرُجَ
إِلَيْهِ مَا
خَرَجْتَ،
سَمِعْتُ
رَسُولَ
اللَّهِ r يَقُولُ :
« لاَ
تُعْمَلُ
الْمَطِىُّ
إِلاَّ إِلَى
ثَلاَثَةِ
مَسَاجِدَ،
إِلَى الْمَسْجِدِ
الْحَرَامِ،
وَإِلَى
مَسْجِدِي
هَذَا،
وَإِلَى
مَسْجِدِ إِيلْيَاءَ،
أَوْ بَيْتِ
الْمَقْدِسِ
». يَشُكُّ.
قَالَ أَبُو
هُرَيْرَةَ،
ثُمَّ
لَقِيتُ عَبْدَ
اللَّهِ بْنَ
سَلاَمٍ
فَحَدَّثْتُهُ
بِمَجْلِسِي
مَعَ كَعْبِ
الأَحْبَار،
وَمَا
حَدَّثْتُهُ
بِهِ فِي
يَوْمِ
الْجُمُعَةِ،
فَقُلْتُ :
قَالَ كَعْبٌ
ذَلِكَ فِي
كُلِّ سَنَةٍ يَوْمٌ.
قَالَ : قَالَ
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
سَلاَمٍ :
كَذَبَ
كَعْبٌ.
فَقُلْتُ :
ثُمَّ قَرَأَ
كَعْبٌ
التَّوْرَاةَ
فَقَالَ :
بَلْ هِيَ فِي
كُلِّ
جُمُعَةٍ،
فَقَالَ
عَبْدُ اللَّهِ
بْنُ سَلاَمٍ
: صَدَقَ
كَعْبٌ،
ثُمَّ قَالَ
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
سَلاَمٍ :
قَدْ عَلِمْتُ
أَيَّةَ
سَاعَةٍ
هِيَ، قَالَ
أَبُو هُرَيْرَةَ
: فَقُلْتُ
لَهُ
أَخْبِرْنِي
بِهَا وَلاَ
تَضَنَّ
عَلَىَّ،
فَقَالَ
عَبْدُ اللَّهِ
بْنُ سَلاَمٍ
: هِيَ آخِرُ
سَاعَةٍ فِي يَوْمِ
الْجُمُعَةِ،
قَالَ أَبُو
هُرَيْرَةَ :
فَقُلْتُ
وَكَيْفَ
تَكُونُ
آخِرُ سَاعَةٍ
فِي يَوْمِ
الْجُمُعَةِ،
وَقَدْ قَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ r : « لاَ
يُصَادِفُهَا
عَبْدٌ
مُسْلِمٌ
وَهُوَ
يُصَلِّي ».
وَتِلْكَ
السَّاعَةُ
سَاعَةٌ لاَ
يُصَلَّى
فِيهَا ؟
فَقَالَ
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
سَلاَم :ٍ
أَلَمْ
يَقُلْ
رَسُولُ اللَّهِ
r
: « مَنْ جَلَسَ
مَجْلِساً
يَنْتَظِرُ
الصَّلاَةَ،
فَهُوَ فِي
صَلاَةٍ حَتَّى
يُصَلِّيَ ».
قَالَ أَبُو
هُرَيْرَةَ : فَقُلْتُ
بَلَى، قَالَ
فَهُوَ
ذَلِكَ(
Ebu Hureyre
(r.a.) anlatıyor: Tur-i Sina'ya gitmiştim, orada Ka'bu'l-Ahbar'a rastladım.
Beraber oturduk, bana Tevrat'tan anlattı. Ben de ona Resulullah'ın hadislerini
anlattım. Ona söylediğim hadislerden biri de şuydu:
Resulullah
Sallallahu Aleyhi ve Sellem buyurdular ki:
«Üzerine güneş
doğan günlerin en hayırlısı Cuma günüdür. adem o gün yaratıldı. Cennetten o gün
çıkarıldı. Tevbesi o gün kabul edildi. O gün öldü, kıyamet de o gün kopacak.
Cuma günü bütün hayvanlar şafaktan güneş doğuncaya kadar acaba kıyamet
kopacakmı diye korkularından kulaklarını verir dinlerler. Yalnız cinlerle
insanlar bundan gafildirler. Cuma günü bir vakit vardır, müslüman bir kimse o
vakitte namazda olur, Allah'tan bir dilekte bulunursa Allah mutlaka dileğini
verir,» Ka'b:
«— O faziletli
vakit, senede bir gündür.» deyince:
«— Hayır, her
cuma öyle bir vakit vardır.» dedim. Bunun üzerine Kab, Tevratı okuyarak:
*— Resulullah
Sallallahu Aleyhi ve Sellem doğru söylemiş,» dedi. Ebu Hureyre devam ederek der
ki:
Oradan
ayrıldıktan sonra Basra b. Ebi Basra el-Giffari'ye rastladım. Bana:
«— Nereden
geliyorsun?» dedi. Ben de: «— Tur(-i sina)'dan» dedim. Bunu duyunca:
«—Oraya gitmeden
önce sana rastlasaydım gitmezdin. Resu-lullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem
buyurdular ki:
«Üç mescid’den
başka yere (ziyaret maksadiyle) sefer yapılmaz: Mescidi Harama, bu mescidime ve
İyliya (Kudüs) mescidine yahut Beytil Makdise.»
Ebu Hureyre der
ki: Daha sonra Abdullah b. Selam r.a.'a rastladım, ona Kabu'l-Ahbar'la
buluştuğumu, kendisine Cuma günündeki faziletli vakti söyleyince;
«O vakit senenin
bir gününde olur,» dediğini anlattım. Abdullah b. Selam (r.a.):
«K'ab yalan söylemiş»
dedi. Ben de:
«K'ab'ın, Tevratı
okuduktan sonra: «Evet o hayırlı vakit her cuma günü vardır,» dediğini
söyledim. Abdullah b. Selam:
«K'ab doğru
söylemiş,» dedikten sonra:
«— o vaktin
hangisi olduğunu biliyorum.» dedi. Ona:
«— Onun hangi vakit
olduğunu bana söyle, benden gizleme.» deyince Abdullah b. Selam: (r.a.):
«— O, Cuma
gününün son vaktidir,» dedi. Ben de:
«— Nasıl Cuma
gününün son vakti olur?» Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem:
«Müslüman bir
kimse namaz kılarak o vakitte bulunursa...» buyurdu.
«Dediğin vakitte
ise namaz kılınmaz.» dedim. Bunun üzerine Abdullah b. Selam (r.a.):
«— Resulullah:
Oturup namazı bekleyen kimse namazı kılıncaya kadar namazda sayılır, demedi
mi?» dedi. Ben de:
«— Evet,» dedim.
«— O işte
böyledir.» dedi.
Diğer tahric:
Ebu Davud, Salat; Tirmizî, Cuma; Nesaî, Cuma
AÇIKLAMA:
Cuma günü
içinde, duaların kabul edildiği zamana "saatu'l-icabet" denir. En
kuvvetli görüşe göre, imamın minbere çıkmasından, namazın kılınmasına kadar
olan süreyi kapsar.