DEVAM:
2. Cuma Günü İmam Hutbe Okurken Susup Hutbeyi Dinlemek
وَحَدَّثَنِي
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنِ ابْنِ شِهَابٍ،
عَنْ
ثَعْلَبَةَ
بْنِ أبِي
مَالِكٍ الْقُرَظِيِّ،
أَنَّهُ
أَخْبَرَهُ،
أَنَّهُمْ
كَانُوا فِي
زَمَانِ
عُمَرَ بْنِ
الْخَطَّابِ
يُصَلُّونَ
يَوْمَ
الْجُمُعَةِ،
حَتَّى
يَخْرُجَ
عُمَرُ،
فَإِذَا خَرَجَ
عُمَرُ
وَجَلَسَ
عَلَى
الْمِنْبَرِ,
وَأَذَّنَ
الْمُؤَذِّنُونَ،
قَالَ ثَعْلَبَةُ:
جَلَسْنَا
نَتَحَدَّثُ،
فَإِذَا
سَكَتَ
الْمُؤَذِّنُونَ
وَقَامَ
عُمَرُ
يَخْطُبُ
أَنْصَتْنَا
فَلَمْ
يَتَكَلَّمْ
مِنَّا
أَحَدٌ.
قَالَ
ابْنُ
شِهَابٍ :
فَخُرُوجُ
الإِمَامِ
يَقْطَعُ
الصَّلاَةَ،
وَكَلاَمُهُ
يَقْطَعُ الْكَلاَمَ.
Salebe b. Ebî
Malik el-Kurazî anlatıyor: Hz. Ömer (r.a.)'in halifeliği zamanında Cuma günü Ömer
hutbeye çıkıncaya kadar (sünnet) namazı kılıyorduk. Ömer minbere oturup,
müezzinler ezana başlayınca oturup konuşuyorduk. Müezzinler susup Ömer hutbe
okumaya kalkınca susuyorduk, bizden hiç kimse konuşmuyordu.
îbn Şihab der ki:
îmam hutbeye çıkınca namaz kılınmaz, hutbeye başlayınca susulup hutbe dinlenir.