DEVAM:
6. KIRAAT
وَحَدَّثَنِي،
عَنْ
مَالِكٍ،
عَنْ يَحْيَى
بْنِ
سَعِيدٍ،
عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ إِبْرَاهِيمَ
بْنِ
الْحَارِثِ
التَّيْمِيِّ،
عَنْ أبِي
حَازِمٍ
التَّمَّارِ،
عَنِ الْبَيَاضِيِّ
: أَنَّ رَسُولَ
اللَّهِ r خَرَجَ
عَلَى
النَّاسِ
وَهُمْ
يُصَلُّونَ،
وَقَدْ
عَلَتْ
أَصْوَاتُهُمْ
بِالْقِرَاءَةِ
فَقَالَ : «
إِنَّ
الْمُصَلِّيَ
يُنَاجِي
رَبَّهُ،
فَلْيَنْظُرْ
بِمَا
يُنَاجِيهِ
بِهِ، وَلاَ
يَجْهَرْ
بَعْضُكُمْ
عَلَى بَعْضٍ
بِالْقُرْآنِ
»(
Beyadi (r.a.)'den
şöyle rivayet olundu: Ashab'dan bazıları yüksek sesle okuyarak namaz
kılıyorlardı. Yanlarına gelen Resulü Ekrem Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle
buyurdu:
«— Namaz kılan
kimse Rabbine niyaz etmekte ve Rabbinin huzurundadır. Kur'an'ı yüksek sesle
okuyarak biribirinizin huzurunu bozmayın.»
Diğer tahric:
Müslim, Libas ve'z-Zîne