DEVAM: 156-157. Bina
Konusunda (Gelen Hadisler)
حَدَّثَنَا
عُثْمَانُ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ
وَهَنَّادٌ
الْمَعْنَى
قَالَا
حَدَّثَنَا
أَبُو
مُعَاوِيَةَ
عَنْ
الْأَعْمَشِ
بِإِسْنَادِهِ
بِهَذَا
قَالَ مَرَّ
عَلَيَّ رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ وَنَحْنُ
نُعَالِجُ
خُصًّا لَنَا
وَهَى فَقَالَ
مَا هَذَا
فَقُلْنَا
خُصٌّ لَنَا
وَهَى فَنَحْنُ
نُصْلِحُهُ
فَقَالَ
رَسُولُ اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ مَا
أَرَى
الْأَمْرَ
إِلَّا
أَعْجَلَ
مِنْ ذَلِكَ
Abdullah b. Âmir'den
demiştir ki: Biz (birgün annemle birlikte) yıkılmaya yüz tutmuş bize ait ahşap
bir evi tamire çalışırken Rasûlullah (s.a.v.) yanıma uğrayıp: Bu nedir, dedi,
biz de: Yıkılmaya yüz tutmuş bize ait bir evdir. Onu tamire çalışıyoruz dedik.
Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v.) (sana gelmekte olan ölüm) "İş (in)in (bu
binaya gelecek olan yıkılma) işinden daha da acele (geleceğini)
zannediyorum" buyurdu.
İzah:
Huss: Ahşap (tahta)
bina demektir. Lmr: hcel anlamında kullanılmıştır.
Bezlu'l-Mechud yazarının
açıklamasına göre bu hadis-i şeriften gaye insanları eskimiş binaları tamir
etmekten nehyetmek değil, ölümü hatırlatmak ve dünya işlerinin ölümü âhiret
hazırlığını unutturmaması hususunda bir ikazdır.