بَاب
فِي قُبْلَةِ
الرَّجُلِ
وَلَدَهُ
144-145. Kişinin Kendi
Oğlan Çocuğunu Öpmesinin Hükmü
حَدَّثَنَا
مُسَدَّدٌ
حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
عَنْ
الزُّهْرِيِّ
عَنْ أَبِي
سَلَمَةَ
عَنْ أَبِي
هُرَيْرَةَ
أَنَّ
الْأَقْرَعَ
بْنَ حَابِسٍ
أَبْصَرَ
النَّبِيَّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
وَهُوَ
يُقَبِّلُ
حُسَيْنًا
فَقَالَ
إِنَّ لِي
عَشَرَةً
مِنْ
الْوَلَدِ
مَا فَعَلْتُ
هَذَا
بِوَاحِدٍ
مِنْهُمْ
فَقَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
مَنْ لَا
يَرْحَمُ لَا
يُرْحَمُ
Hz. Ebu Hureyre'den
(rivayet edildiğine göre) el~Akra b. Habis Nebi (s.a.v.)'i (torunu) Hüseyin'i
öperken görmüş de: Benim on tane çocuğum var, bunu onlardan hiç birine
yapmadım, demiş, Rasûlullah (s.a.v.)'de: Merhamet etmeyene, merhamet olunmaz,
buyurmuştur.
İzah:
Buhari, edeb; Müslim,
fedail; Tirmizi, birr
Ulemanın beyânına göre
çocuklara ve zayıflara merhamet meselesi, umumî olup, bulun insan ve hayvanlara
şamildir. Yani, mü'min olsun, kâfir olsun bütün insanlara; kendinin olsun
olmasın bütün hayvanlara acımayan, hayvanı doyurup sulamayan, yükünü
hafifletmeyen ve insafsızca döven kimse, âhirette Allah'ın rahmetine nail
olmayacaktır.
Bu rivayetteki rahmet
cümleleri her iki fiilin ref'i ve ceni ile rivayet olunmuştur. Merfû okunduğuna
göre cümle başındaki "n;en-i mevsûle" meczum okunduğuna göre ise
"şartıyye" olur.
İmam Nevevî'nin
açıklamasına göre:
"Kişinin kendi
çocuğunu yanağından öpmesi vâcibdir. Yüzünün dışında mesela parmaklarını
şefkat, rahmet, babalık sevgisiyle Öpmesi ise sünnettir. Bu hususta çocuğun
erkek veya kız olması arasında bir fark yoktur.
Aynı şekilde kişinin
bir arkadaşının çocuğunu da böyle temiz duygularla öpmesi de sünnettir. Fakat,
şehvetle Öpmek ise haramdır. İsterse baba olsun bu konuda ulema ittifak
etmişlerdir."
Her ne kadar İmam
Nevevî, kişinin kendi çocuğunu alnından öpmesi-nin vâcib olduğunu söylemişse de
bu görüşün kabul görebilmesi için bu konuda gelen sahih bir hadise ya da sahih
bir kıyasa dayanmış olması gerekir.