DEVAM: 122-123. Komşu
Hakkı
حَدَّثَنَا
الرَّبِيعُ
بْنُ نَافِعٍ
أَبُو
تَوْبَةَ
حَدَّثَنَا
سُلَيْمَانُ
بْنُ حَيَّانَ
عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ
عَجْلَانَ عَنْ
أَبِيهِ عَنْ
أَبِي
هُرَيْرَةَ
قَالَ جَاءَ
رَجُلٌ إِلَى
النَّبِيِّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
يَشْكُو
جَارَهُ
فَقَالَ اذْهَبْ
فَاصْبِرْ
فَأَتَاهُ
مَرَّتَيْنِ
أَوْ
ثَلَاثًا
فَقَالَ
اذْهَبْ
فَاطْرَحْ
مَتَاعَكَ
فِي
الطَّرِيقِ
فَطَرَحَ
مَتَاعَهُ
فِي
الطَّرِيقِ
فَجَعَلَ
النَّاسُ
يَسْأَلُونَهُ
فَيُخْبِرُهُمْ
خَبَرَهُ
فَجَعَلَ
النَّاسُ
يَلْعَنُونَهُ
فَعَلَ
اللَّهُ بِهِ
وَفَعَلَ وَفَعَلَ
فَجَاءَ
إِلَيْهِ
جَارُهُ
فَقَالَ لَهُ
ارْجِعْ لَا
تَرَى مِنِّي
شَيْئًا تَكْرَهُهُ
Ebû Hureyre r.a.'den
demiştir ki: Bir adam, Nebi (s.a.v.)'e gelerek komşusundan acındı. (Hz. Nebi
de): Git ve ondan gelen sıkıntılara sabret! buyurdu. Sonra (adam) iki veya üç
defa daha geldi. Bunun üzerine (Hz. Nebi): Git, eşyanı yola at! buyurdu. Bunun
üzerine (adam gidip) eşyasını yola attı. (Eşyayı yolda gören) halk ona (bunun
sebebini) sormaya başladı. (Adam da) olayı onlara anlatıyordu. (Olayı Öğrenen
kimseler de o kötülük yapan) komşuyu "Allah bunu onun da başına
getirsin!" diyerek lanet ediyorlardı. Derken o kötü komşu geldi ve
eşyalarını sokağa atan kimse: ("Artık evine) dön benden bir daha
hoşlanmayacağın bir davranış görmeyeceksin" dedi.
İzah:
Kalbi İslam nuruyla
aydınlanmış olan bir kimse komşusunun kötülüklerine kötülükle değil,
sabırla karşılık verir. Ondan zuhur
edecek herhangi bir şen* ve fitneden dolayı hemen öfkelenmez. Komşusunun
düştüğü bir hatayı hemen yüzüne vurmaz, onu affeder ve bağışlar. Bu af ve
bağışının Allah nezdinde zayi olmayacağını bilakis bu sayede Allah'ın muhabbet
ve rızasını kazanacağını bilir. Resûl-i Zişan efendimizin sahabeye komşusunun
kötülüklerine kötülükle karşılık vermemelerini, bilakis ezasında sabretmelerini
Öğretmesi, bu dinin yüceliklerinden biridir. Çünkü eza veren o kötü komşu
kendisinin kötülüklerine sabır gösteren komşusunun bu olgun hareketinden
etkilenerek ona kötülük etmekten vazgeçmesi mümkündür.