DEVAM: 96-97. Yatağa
Abdestli Halde Yatmak
حَدَّثَنَا
عُثْمَانُ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ
حَدَّثَنَا
وَكِيعٌ عَنْ
سُفْيَانَ
عَنْ سَلَمَةَ
بْنِ
كُهَيْلٍ
عَنْ
كُرَيْبٍ عَنْ
ابْنِ
عَبَّاسٍ
أَنَّ
رَسُولَ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
قَامَ مِنْ
اللَّيْلِ
فَقَضَى
حَاجَتَهُ
فَغَسَلَ
وَجْهَهُ وَيَدَيْهِ
ثُمَّ نَامَ
قَالَ أَبُو
دَاوُد
يَعْنِي
بَالَ
İbn Abbas'dan demiştir
ki: Rasûlullah (s.a.v.) geceleyin (yatağından) kalktı da ihtiyacını görüp elini
yüzünü yıkadı. Sonra (tekrar yatıp) uyudu.
Ebû Dâvud dedi ki: (Hz.
İbn Abbas ihtiyacını gördü derken) Küçük abdest bozdu, demek istiyor.
İzah:
Buhârî, Dea'vât;
Müslim, Hayz
Bu hadisin şerhinde
imam Nevevî şunları söylemiştir: Allahü a'lem kaza-i hacetten murad abdest
bozmak olacaktır. Kadı lyaz da aynı şeyi söylemektedir. Yüzü yıkamaktaki
hikmet uyku eserini gidermektir. El yıkamaya gelince Kadı lyaz "ihtimâl
ellerine bulaşan birşeyden dolayıdır" demiştir.”[Nevevî, Şerhü Müslim,
III. 215.]
Bu hadis geceleyin
uyandıktan sonra tekrar uyumanın mekruh olmadığına delildir. Selefin bazı âbid
zevatından bunun mekruh olduğu nakledilmiştir. İhtimal onlar bundan vazifeye
mani olacak derecede uyumayı kasd etmişlerdir. Çünkü Rasûlullah (s.a.v.)
efendimiz vazife ve evradına mâni olacak derecede uykuya dalmazlardı.