بَاب
مَا جَاءَ فِي
تَشْمِيتِ
الْعَاطِسِ
91. Aksırana Dua Etmek
(Teşmit) Hakkında
حَدَّثَنَا
عُثْمَانُ
بْنُ أَبِي
شَيْبَةَ
حَدَّثَنَا
جَرِيرٌ عَنْ
مَنْصُورٍ
عَنْ هِلَالِ
بْنِ يَسَافٍ
قَالَ كُنَّا
مَعَ سَالِمِ
بْنِ
عُبَيْدٍ
فَعَطَسَ رَجُلٌ
مِنْ
الْقَوْمِ
فَقَالَ
السَّلَامُ
عَلَيْكُمْ
فَقَالَ
سَالِمٌ
وَعَلَيْكَ
وَعَلَى
أُمِّكَ
ثُمَّ قَالَ
بَعْدُ
لَعَلَّكَ
وَجَدْتَ
مِمَّا
قُلْتُ لَكَ
قَالَ لَوَدِدْتُ
أَنَّكَ لَمْ
تَذْكُرْ
أُمِّي بِخَيْرٍ
وَلَا
بِشَرٍّ
قَالَ
إِنَّمَا
قُلْتُ لَكَ
كَمَا قَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
إِنَّا
بَيْنَا
نَحْنُ
عِنْدَ رَسُولِ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
إِذْ عَطَسَ
رَجُلٌ مِنْ
الْقَوْمِ
فَقَالَ
السَّلَامُ
عَلَيْكُمْ
فَقَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
وَعَلَيْكَ
وَعَلَى
أُمِّكَ
ثُمَّ قَالَ
إِذَا عَطَسَ
أَحَدُكُمْ
فَلْيَحْمَدْ
اللَّهَ قَالَ
فَذَكَرَ
بَعْضَ
الْمَحَامِدِ
وَلْيَقُلْ
لَهُ مَنْ
عِنْدَهُ
يَرْحَمُكَ
اللَّهُ
وَلْيَرُدَّ
يَعْنِي
عَلَيْهِمْ
يَغْفِرُ
اللَّهُ
لَنَا
وَلَكُمْ
Hilâl b. Yesaf'dan
demiştir ki: (Birgün) Salim b. Ubeyd'le birlikte bulunuyorduk. (Orada bulunan)
cemaatten biri aksirdı ve hemen arkasından: "esselamu aleykum" dedi.
Bunun üzerine Salim: Sana da, anana da, (selam olsun) diye mukabedele bulundu.
(Bu mukabeleden) sonra (adamın bu mukabeleden alındığını hissettiği için) "Her halde sen benim söylediğim (bu
söz)den alındın" dedi. (Adam da):
Annemin ismini hayırla
da şerle de anmamanı isterdim, karşılığını verdi. (Bunun üzerine Salim) şöyle
dedi: Ben sana (bu hususta) sadece Rasûlullah (s.a.v.)'in söylediğini söyledim.
Biz (bir gün) Rasûlullah (s.a.v.)'in yanında bulunuyorduk. Topluluktan birisi
aksırmışti da akabinde "Esselâmu aleykum" demişti. Bunun üzerine
Rasûlullah (s.a.v.) (Ona): "Sana da anana da" diye karşılık vermişti
ve sonra (bize hitab ederek): "Sizden biriniz aksırdiğı zaman Allah'a
hamdetsin"
(Ravi Hilal, Salim'in
Hz. Nebi'den naklettiği hamd şekillerini hafızasında iyice muhafaza edemediği
için) bir takım hamdler rivayet etti. Sonra (rivayetine devam ederek, Salim'in
Hz. Nebi'den) şu sözleri (naklettiğini) söyledi: "... ve yanında bulunan
kimse de ona - Allah sana merhamet etsin desin, (aksıran kimse de) onlara:
"Allah bize de size de mağfiret etsin" diye karşılık versin."
İzah:
Tirmizî edeb
Bu hadis-i şerif
aksırınca elhamdülillah dediği için
kendisine dua edilen kimsenin "yağfirullahü lenâ ve leküm: (Allah
bize de size de mağfiret etsin" diye mukabele etmesi gerektiğini söyleyen
Küfe ulemasının delilidir. Nitekim bir önceki hadisin şerhinde ayrıntılı bir
şekilde açıklamıştık. Görüldüğü gibi hadis-i şerifte ismi açıklanmayan bir
kimse Hz. Nebi'in huzurunda aksırınca "elhamdülillah" demesi
gerekirken "esselamü aleyküm" demiş, Hz. Peygamber de ona bu yanlış
duayı annesinin Öğretmiş olduğunu tahmin ettiği için hem kendisinin hem de
annesinin bu gibi yanlışlıklardan kurtulmak için duaya ihtiyaçları olduğunu
düşünerek ona: "Allah'ın selamı senin ve annenin üzerine olsun" diye
dua etmiştir. Bu durum gösteriyor ki aksıran bir kimsenin
"elhamdülillah" yerine "esselamü aleyküm" demesi kötü bir
bid'attir. Sünnete uygun olan aksıran kimsenin "elhamdülillah"
demesidir.
İmam Nevevî'nin
açıklamasına göre ulema aksıran bir kimsenin aksırmasından sonra
"elhamdülillah" demesinin vacib olmayıp müsteheb olduğunda ittifak
etmişlerdir. Nitekim bir önceki hadisin şerhinde açıklamıştık. Yine orada
açıkladığımız gibi "Elhamdülillahi Rabbil âlemin" demek daha da
faziletlidir.
Bu hadis-i şerif,
aksırmanın aksıran kimseye Allah'ın büyük bir nimeti olduğuna delildir, Bu da
aksırık üzerine terettüb ettirdiği hamdden anlaşılmaktadır.
Ayrıca hadiste Allah'ın
kuluna olan fazl-u kereminin büyüklüğüne de işaret vardır. Şöyle ki:
1. Aksırık nimeti
sayesinde ondan zararı gidermiştir,
2. Aksırana hamdetmeyi
meşru kılmıştır.
3. Hamdedene
yanındakilerin dua etmesini meşru kılmıştır.
4. Aksırık sebebiyle, o
kimseye bir nimet ve menfaat hasıl olmuştur. Çünkü aksırık olmasa içerideki
boğucu gaz ve buharlar dışarıya çıkamaz ve belki de içeride kalmış olsa çeşitli
ihtilaflara, güçlüklere sebep olabilir. İşte yerin zelzelesine benzeyen bu
beden zelzelesi ile o gaz ve buharlar birden dışarıya atılır. Fakat bu müthiş
zelzeleden bedenin tek bir uzvunda en ufak bir arıza vuku bulmaz. Bu cidden
şâyan-i şükran bir şeydir. Onun için de aksırıktan sonra hamdetmek meşru
olmuştur.