DEVAM: 24.
Rasulullah’ın Recmedilmesini Emrettiği Cüheyneli Kadın
حَدَّثَنَا
إِبْرَاهِيمُ
بْنُ مُوسَى
الرَّازِيُّ
أَخْبَرَنَا
عِيسَى بْنُ
يُونُسَ عَنْ
بُشَيْرِ
بْنِ
الْمُهَاجِرِ
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
بُرَيْدَةَ
عَنْ أَبِيهِ
أَنَّ
امْرَأَةً
يَعْنِي مِنْ
غَامِدٍ
أَتَتْ النَّبِيَّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَقَالَتْ
إِنِّي قَدْ
فَجَرْتُ فَقَالَ
ارْجِعِي
فَرَجَعَتْ
فَلَمَّا
أَنْ كَانَ
الْغَدُ
أَتَتْهُ
فَقَالَتْ
لَعَلَّكَ
أَنْ
تَرُدَّنِي
كَمَا
رَدَدْتَ
مَاعِزَ بْنَ
مَالِكٍ فَوَاللَّهِ
إِنِّي
لَحُبْلَى
فَقَالَ لَهَا
ارْجِعِي
فَرَجَعَتْ
فَلَمَّا
كَانَ الْغَدُ
أَتَتْهُ
فَقَالَ
لَهَا
ارْجِعِي حَتَّى
تَلِدِي
فَرَجَعَتْ
فَلَمَّا
وَلَدَتْ
أَتَتْهُ
بِالصَّبِيِّ
فَقَالَتْ
هَذَا قَدْ
وَلَدْتُهُ
فَقَالَ
لَهَا
ارْجِعِي فَأَرْضِعِيهِ
حَتَّى
تَفْطِمِيهِ
فَجَاءَتْ
بِهِ وَقَدْ
فَطَمَتْهُ
وَفِي يَدِهِ
شَيْءٌ
يَأْكُلُهُ
فَأَمَرَ
بِالصَّبِيِّ
فَدُفِعَ
إِلَى رَجُلٍ
مِنْ
الْمُسْلِمِينَ
وَأَمَرَ
بِهَا فَحُفِرَ
لَهَا
وَأَمَرَ
بِهَا
فَرُجِمَتْ وَكَانَ
خَالِدٌ
فِيمَنْ
يَرْجُمُهَا
فَرَجَمَهَا
بِحَجَرٍ فَوَقَعَتْ
قَطْرَةٌ
مِنْ دَمِهَا
عَلَى وَجْنَتِهِ
فَسَبَّهَا
فَقَالَ لَهُ
النَّبِيُّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ مَهْلًا
يَا خَالِدُ
فَوَالَّذِي
نَفْسِي بِيَدِهِ
لَقَدْ
تَابَتْ
تَوْبَةً
لَوْ تَابَهَا
صَاحِبُ
مَكْسٍ
لَغُفِرَ
لَهُ وَأَمَرَ
بِهَا
فَصُلِّيَ
عَلَيْهَا
وَدُفِنَتْ
Abdullah b. Büreyde,
babasın (Büreyde)'dan şöyle rivayet etmiştir: Bir kadın-yâni Gamid'den -
Rasulullah (s.a.v.)'e gelip: "Ben suç işledim (zina ettim)" dedi.
Rasulullah (s.a.v.): "Dön git," buyurdu. Kadın dönüp gitti, Ertesi gün
tekrar geldi ve; "Herhalde sen, Mâiz'i geri çevirdiğin gibi, beni de geri
çeviriyorsun, Oysa Vallahi ben gebeyim" dedi.
Rasûîullah (s.a.v.)
yine; "Dön git" buyurdu. Kadıa ertesi gün tekrar geldi, Efendimiz bu
sefer: "Dön git, onu doğuruncaya kadar (bekle)" buyurdu.
Kadın çocuğu doğurunca,
Rasulullah'a gelip; "işte, onu doğurdum"dedi. Rasulullah (s.a.v.); "Git, onu emzir, sütten kesinceye kadar
(dur)" buyurdu.
Kadın (bilâhare) çocuğunu
sütten kesmiş, çocuk elinde bir şey yer bir vaziyette geldi. Rasulullah
(s.a.v.) çocuğun, müslümanlardan birisine verilmesini emretti. Efendimizin emri
ile kadın için bir çukur kazıldı ve recmedildi. Hâlid de, kadını
recmedenlerdendi.Ona bir taş attı, kadının kanından bir damla şakağına bulaştı.
Bunun üzerine ona kötü söz söyledi. Rasûluîlah (s.a.v.) Halid'e: "Yavaş ol
ey Halid ! Canım elinde olan Allah'a yemin ederim ki, o öyle bir tevbe etti ki,
eğer halktan haksız yere toplanan vergilere el koyan birisi öyle tevbe etse
affedilirdi" buyurdu. Rasulullah (s.a.v.) emretti; kadının namazı kılındı
ve defnedildi.
İzah:
Müslim, hudûd; Dârimi.
hudûd: Ahmed. b. Hanbel V, 348.
Hadisin, Müslim'deki
rivayetinde kadın çocuğu getirdiğinde elinde ekmek olduğu bildirilmektedir.