16. İbrahim B.
Musa'nın Rivayeti
حَدَّثَنَا
إِبْرَاهِيمُ
بْنُ مُوسَى
أَخْبَرَنَا
عِيسَى عَنْ
حَمْزَةَ
الزَّيَّاتِ
عَنْ أَبِي
إِسْحَقَ
عَنْ سَعِيدِ
بْنِ جُبَيْرٍ
عَنْ ابْنِ
عَبَّاسٍ
عَنْ أُبَيِّ بْنِ
كَعْبٍ قَالَ
كَانَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
إِذَا دَعَا
بَدَأَ
بِنَفْسِهِ
وَقَالَ
رَحْمَةُ
اللَّهِ
عَلَيْنَا
وَعَلَى
مُوسَى لَوْ
صَبَرَ لَرَأَى
مِنْ
صَاحِبِهِ
الْعَجَبَ
وَلَكِنَّهُ
قَالَ إِنْ
سَأَلْتُكَ
عَنْ شَيْءٍ
بَعْدَهَا
فَلَا تُصَاحِبْنِي
قَدْ
بَلَغْتَ
مِنْ
لَدُنِّي طَوَّلَهَا
حَمْزَةُ
Ubeyy b. Ka'b şöyle
demiştir: Resulullah (s.a.v) dua ettiği zaman (duaya) önce kendinden başlardı.
(Birgün şöyle) buyurdu: Allah'ın rahmeti bizim ve (kardeşim) Musa'nın üzerine
olsun. Eğer (o) arkadaşından gördüğü şeylere sabretse (de bu gördükleri
hakkında ona soru sormasa idi (daha pek çok acaiblik(ler) görecekti. Fakat o
(gördüklerine sabredememesi neticesinde şöyle) dedi: "Eğer bundan sonra
(bir daha) sana bir şey sorarsam artık bana arkadaş olma. (O zaman) benim
tarafımdan (yapılacak) son özüre ulaştın."[Kehf 76] Hamza (bu cümlede
geçen Ledünnî kelimesini) dal harfinin ötresi ve nun harfinin şeddesi ile
"ledünni şeklinde okudu.
İzah:
Tirmizî kıraat;
Tefsîrtil-kuran
Metinde geçen ayet-i
kerimedeki kelimesinin nun'unu çeşitli şekillerde okumak caizdir. Mevzumuzu
teşkil eden hadiste de açıklandığı gibi, bu kelimeyi Ebu Davûd dal hafinin
ötresi ve nun'un şeddesi ile "ledünni" şeklinde, Nafi "le
dünî" şeklinde, Ebu Bekir dal hafinin sükunu ve zamme işmami ile
"ledni" şeklinde okumuştur.
Bilindiği gibi işmam,
harfin herekesini göstermek için sükundan sonra dudakları yummaktır, dudakları
yumarak harfin herekesini göstermek, gösterilmek istenen hereke telafuz
edilirken dudaklar hangi şekli alırsa, dudağı yumunca o şekli vermekle olur.
Geriye kalan kıraat imamları da yine "ledunnî" şeklinde okumuşlardır.
Bu mevzuda imam Beğavi
şöyle diyor: Ebu Cafer, Nafî ve Ebû Bekir kelimesinin nun'unu şeddesiz, diğer
kıraat imamları ise şeddeli okurlar.[48]