DEVAM: 29-30. Cizye
Almanın Hükmü
حَدَّثَنَا
الْعَبَّاسُ
بْنُ عَبْدِ
الْعَظِيمِ
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
الرَّحْمَنِ
بْنُ هَانِئٍ
أَبُو
نُعَيمٍ
النَّخَعِيُّ
أَخْبَرَنَا
شَرِيكٌ عَنْ
إِبْرَاهِيمَ
بْنِ
مُهَاجِرٍ
عَنْ زِيَادِ
بْنِ
حُدَيْرٍ
قَالَ قَالَ
عَلِيٌّ
لَئِنْ بَقِيتُ
لِنَصَارَى
بَنِي
تَغْلِبَ
لَأَقْتُلَنَّ
الْمُقَاتِلَةَ
وَلَأَسْبِيَنَّ
الذُّرِّيَّةَ
فَإِنِّي
كَتَبْتُ
الْكِتَابَ
بَيْنَهُمْ
وَبَيْنَ
النَّبِيِّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
عَلَى أَنْ
لَا
يُنَصِّرُوا
أَبْنَاءَهُمْ
قَالَ أَبُو
دَاوُد هَذَا
حَدِيثٌ
مُنْكَرٌ
بَلَغَنِي
عَنْ
أَحْمَدَ أَنَّه
كَانَ
يُنْكِرُ
هَذَا
الْحَدِيثَ
إِنْكَارًا
شَدِيدًا
قَالَ أَبُو
عَلِيٍّ وَلَمْ
يَقْرَأْهُ
أَبُو
دَاوُدَ فِي
الْعَرْضَةِ
الثَّانِيَةِ
Ziyâd b. Hudayr'dan
(rivayet olunduğuna göre) Ali (r.a) (şöyle) demiştir. Ömrüm olursa Tağlib
oğulları (denilen) Hristiyanlarla mutlaka savaşacağım ve çoluk çocuklarını esir
edeceğim çünkü ben Rasûlullah'la onlar arasında çocuklarını hıristiyanlaştırmayacaklarına
dair ahidname yazmıştım. (Onlar bu ahdi bozdular)
Ebû Dâvud der ki: Bu
hadis münkerdir. Bana erişen haber'e göre Ahmed (b. Hanbel)de bu hadisi münker
sayarmış. Bazılarına göre bu hadis metruk hadise benzemektedir. (Bu sebeple) bu
hadisi Abdurrahman b. Hani'nin rivayet etmesinin mümkün olamayacağını
söylediler.
(Ebû Dâyud'un talebesi)
Ebû Ali der ki: Ebû Dâvud (bana bu Sünen'i) ikinci defa arz edişinde bu hadisi
okumadı.
İzah:
İbn Ebî Şeybe'nin Kitab
ez-Zekât'ırida, Ebû Ubeyd'in Kitabu'l-Emval'inde Hz. Ömer'in Benî Tağlib
hıristiyanla-nyla zekatın iki katı cizye ödeyeceklerine çocuklarını
hıristiyanlaştırmaya-caklarına ve hıristiyan olması için hiç kimseyi
zorlamayacaklarına dair bir anlaşma yaptığını, fakat onların bu şartı bozduğunu
ifade eden hadis-i şerifler bulunmaktadır.
Onlar bu şartı
bozdukları için, Hz. Ali'nin onlar hakkında böyle bir tehdidde bulunmuş olması
mümkünse de, ulema Hz. Ali'nin böyle bir tehdidde bulunduğunu ifade eden bu
hadisin senedi itibariyle münker olduğuna hükmetmişlerdir.