DEVAM: 24-25.
Mekke'nin Fethine Dair Haber
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ عَمْرٍو
الرَّازِيُّ
حَدَّثَنَا
سَلَمَةُ
يَعْنِي ابْنَ
الْفَضْلِ
عَنْ
مُحَمَّدِ
بْنِ
إِسْحَقَ عَنْ
الْعَبَّاسِ
بْنِ عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
مَعْبَدٍ
عَنْ بَعْضِ
أَهْلِهِ
عَنْ ابْنِ
عَبَّاسٍ
قَالَ لَمَّا
نَزَلَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
مَرَّ
الظَّهْرَانِ
قَالَ
الْعَبَّاسُ
قُلْتُ وَاللَّهِ
لَئِنْ
دَخَلَ
رَسُولُ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
مَكَّةَ
عَنْوَةً قَبْلَ
أَنْ
يَأْتُوهُ
فَيَسْتَأْمِنُوهُ
إِنَّهُ
لَهَلَاكُ
قُرَيْشٍ
فَجَلَسْتُ
عَلَى
بَغْلَةِ
رَسُولِ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَقُلْتُ
لَعَلِّي أَجِدُ
ذَا حَاجَةٍ
يَأْتِي
أَهْلَ
مَكَّةَ
فَيُخْبِرُهُمْ
بِمَكَانِ
رَسُولِ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
لِيَخْرُجُوا
إِلَيْهِ
فَيَسْتَأْمِنُوهُ
فَإِنِّي
لَأَسِيرُ إِذْ
سَمِعْتُ
كَلَامَ
أَبِي
سُفْيَانَ وَبُدَيْلِ
بْنِ
وَرْقَاءَ
فَقُلْتُ يَا
أَبَا
حَنْظَلَةَ
فَعَرَفَ
صَوْتِي
فَقَالَ أَبُو
الْفَضْلِ
قُلْتُ
نَعَمْ قَالَ
مَا لَكَ
فِدَاكَ
أَبِي وَأُمِّي
قُلْتُ هَذَا
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
وَالنَّاسُ قَالَ
فَمَا
الْحِيلَةُ
قَالَ
فَرَكِبَ خَلْفِي
وَرَجَعَ
صَاحِبُهُ
فَلَمَّا
أَصْبَحَ
غَدَوْتُ
بِهِ عَلَى
رَسُولِ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَأَسْلَمَ
قُلْتُ يَا
رَسُولَ
اللَّهِ
إِنَّ أَبَا
سُفْيَانَ رَجُلٌ
يُحِبُّ
هَذَا
الْفَخْرَ
فَاجْعَلْ لَهُ
شَيْئًا
قَالَ نَعَمْ
مَنْ دَخَلَ
دَارَ أَبِي
سُفْيَانَ
فَهُوَ آمِنٌ
وَمَنْ أَغْلَقَ
عَلَيْهِ
دَارَهُ
فَهُوَ آمِنٌ
وَمَنْ
دَخَلَ الْمَسْجِدَ
فَهُوَ آمِنٌ
قَالَ
فَتَفَرَّقَ النَّاسُ
إِلَى
دُورِهِمْ
وَإِلَى
الْمَسْجِدِ
İbn-i Abbas'dan demiştir
ki: Rasûlullah (s.a.v.) (ordusuyla beraber gecelemek üzere) Mehrizzahran
(denilen yer) e inince, (kendi kendine) -Allah'a yemin olsun ki: Eğer Rasûlullah
(s.a.v.) Mekkeli'ler kendisine gelip de emân istemelerinden önce Mekke'ye zorla
girecek olursa, bu Kureyş'in helaki (olur)- dedim, Rasûlullah (s.a.v.)'ın
katırının üzerine oturdum ve (yine kendi kendine) "Herhalde Mekke'ye
giden (ve yolu buradan geçen) iş-güç sahibi birini bulurum da (Mekke'ye
varınca) (Kureyşlilerin) Hz. Nebi (in karşısın)a çıkmaları ve ondan emân
istemeleri için Rasûlullah (s.a.v.)'in (şu) durumunu onlara haber verir"
dedim. (Bu maksatla) yürüyordum ki birden bire Ebû Süfyan'la Budeyl b.
Verka'nın ses(ler)ini işittim, ve “Ey Ebû'l-Hanzala ! diye seslendim. Sesimi hemen tanıdı ve:
“Ebu'l-Fadl'mısın?" dedi.
"Evet!"
cevabını verdim. "Anam, babam sana feda olsun! Bu ne hal böyle?" dedi
(bende): “Bu, Rasûlullah (s.a.v.) ve (şu askerlerde ona tabi olan)
insanlardır." dedim. (Bunların hücumundan kurtulmak için) "Çâre ne
nedir?" diye sordu ve arkama bindi. Arkadaşı (ise Mekke'ye) dönüp gitti.
Sabah olunca o'nu Rasûlullah (s.a.v.)'in huzuruna götürdüm. (Orada) müslüman
oldu. (Ben de): "Ey Allah'ın Rasûlu muhakkak ki Ebû Süfyân şu (dünyalık)
övünmeyi seven bir kişidir. O'na da (övünebileceği) birşey ver!" dedim.
(Hz. Peygamber de):
"Evet Ebû Süfyân'ın
evine giren emniyettedir, (kendi) Evini (n kapısını kendi) üzerine kapayan
kimse de emniyettedir. Mescid'e giren emniyettedir" buyurdu. Halk evlerine
ve mescid'e (girmek üzere dağıldılar.)