بَاب
السِّوَاكِ
لِلصَّائِمِ
26. Oruçlunun
Dişlerini Misvaklaması
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ
بْنُ
الصَّبَّاحِ
حَدَّثَنَا
شَرِيكٌ ح و
حَدَّثَنَا
مُسَدَّدٌ
حَدَّثَنَا
يَحْيَى عَنْ
سُفْيَانَ
عَنْ عَاصِمِ
بْنِ
عُبَيْدِ
اللَّهِ عَنْ
عَبْدِ
اللَّهِ بْنِ
عَامِرِ بْنِ
رَبِيعَةَ
عَنْ أَبِيهِ
قَالَ
رَأَيْتُ
رَسُولَ اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ يَسْتَاكُ
وَهُوَ
صَائِمٌ
زَادَ
مُسَدَّدٌ مَا
لَا أَعُدُّ
وَلَا
أُحْصِي
Amir b. Rabiâ, babası
Rabiâ (b. Ka'b)'ın şöyle dediğini rivayet etmiştir: Rasûlullah (s.a.v.)'i
oruçlu iken dişlerini misvaklarken gördüm.
Müsedded;
"Sayamayacağım kadar" sözünü de ilâve etti.
İzah:
Buhari, savm
Rabiâ b. Ka'b b.
Malık; Meşhur bir sahâbîdir. Müslüman oluşu islâm.n ilk devirlerine rastlar.
Hanımı ile birlikte Habeşistan'a, sonradan Medine'ye hicret etmiştir. Bedir ve
sonraki bütün savaşlara katılmıştır. Ayrıca bk. [Ibnu'1-Esir, Üsdii'1-gâbe, II,
216; İbn Hacer. Tehzibu't-Tehzib, III, 262.]
Misvak; dişlerin
temizlenmesinde kullanılan bir ağaç çu-buktur. Dişlerini misvaklamak, onları
fırçalamak demektir.
Hadîs-i şeriften, Hz.
Peygamberin, oruçlu olduğu halde dişlerini misvakla temizlediği
anlaşılmaktadır. Bu hâlin günün herhangi bir vakti ile kayıtlı olmaması,
öğleden önce de sonra da misvak kullanmanın müstehâb olmasını gerektirir.
Mücâhid Saîd b. Cübeyr, Atâ, İbrahim en-Nehâî, Mu-hammed b. Şîrîn, Ebû Hanife,
Muhammed, Sevrî, Evzâî, ve ashâbdan Hz. Ömer, İbn Abbas, Hz. Ali ve İbn Ömer bu
görüştedir.
Hafız İbn Hâcer bu
hadîsin isnadının, hasen olduğunu söyler. Ancak râvîlerden Asım b. Ubeydullah
zayıf olduğu için, bu hadîs de zayıftır.
Fakat bu hadîsteki
manaya delâlet eden birçok hadîs vardır. Bunlardan birkaçını buraya aktaralım;
Aişe (r.anha)
Rasûlullah (s.a.v.)'ın; "Oruçlunun en güzel özelliği dişlerini
misvaklamasıâır," buyurduğunu söylemiştir.
Ishâk el-Havarizmî ile
Asım el-Ahvel arasında şu konuşma olmuştur: İshâk sorar;
Oruçlu dişini
misvaklar mı?
Evet,
Kuru misvakla mı,
yoksa nemlisiyle mi?
Her türlüsüyle.
Öğleden Önce mi, sonra
mı?
Her vakit.
Bunu kimden
naklediyorsun?
Enes b. Mâlik
vasıtasıyla Hz. Peygamberden. Ancak, Dârekutnî, îshâk el-Havarizmî'nin zayıf
olduğu için, hadislerinin hüccet olamayacağını söyler.
imâm Şafiî'nin bir
kavli ile Şafiî ulemâsının bazılarına göre; oruçlu kimsenin zevalden sonra
dişlerini misvaklaması mekruh, zevalden Önce misvaklaması ise müstehâbdır.
Misvâk'ın kuru veya ıslak olması arasında fark yoktur.
Ebû Sevr, Evzâî ve
Muhammed b. Hasen de aynı görüştedir.
Bu görüşün en kuvvetli
delîli Buhârî'nin rivayet ettiği şu hadîstir: "Muhammed'in hayatı elinde
olan Allah'a yemîn ederim ki, oruçlunun ağzının kokusu Allah katında mis
kokusundan daha güzeldir."
Bu hadîsin meseleye
delîl oluşu şu yöndendir: Hadîste Rasûlullah oruçlunun ağız kokusunu övmüştür.
Bu da daha çok öğleden sonra görülür. Öğleden sonra dişleri misvaklamak, ağız
kokusuna mani' olur. Onun için oruçlunun öğleden sonra dişlerini misvaklaması
mekruhtur.
Ancak karşı görüş
sahipleri, bu hadîsin işaret edilen görüşe delîl olamayacağım şu şekilde
belirtmişlerdir:
Hz. Peygamber'in,
oruçlunun ağız kokusunu övmesi, oruçlu olmayanların onlarla konuşmayı
terketmelerine manî' olmak içindir. Ağız kokusunu teşvik için değildir.
Üstelik dişleri misvaklamak, ağız kokusuna mani' olmaz, dişlerin temizlenmesini
sağlar. Ağız kokusuna sebep, midenin boşluğudur, İbn Hacer el-Askalânî gibi
bâzı Şafiî alimler de yukarıdaki hadîsin öğleden sonra dişleri misvaklamamn
kerâhatine delâlet etmeyeceğini söylerler,
Dârekutnî, Taberânî ve
Beyhâkî'nin Habbâb vasıtasıyla Hz. Peygamber'den rivayet ettiği şu hadîs, bu
görüşe delîl olma yönünden daha açıktır. Fakat hadîs zayıftır. Çünkü râvilerden
Keysen el-Kassab'ın zayıf olduğu, Dârekutnî ve îbn Maîn tarafından
belirtilmiştir. Hadîs şöyledir: "Oruç tuttuğunuz zaman, dişlerinizi
öğleden önce misvaklayınız, öğleden sonra misvaklamayınız. Çünkü oruçlunun
öğleden sonra kuruyan dudakları, kıyamet günü gözlerinin arasında iki nûr
olur."
İmâm Şafiî'nin bir
görüşüne ve Ebû Şânıe Îbn Abdi-s-Selâm Nevevî gibi bazı Şafiî âlimlerine göre
oruçlunun öğleden önce de sonra da dişlerini misvaklaması caizdir. Nevevî
önceki görüş için; "bu nakil her ne kadar delîl i'tibariyle kuvvetli ise
de garibtir," der.
İmâm Mâlîk ve ashabı,
Şa'bî, Katâde, Hakem b. Uteybe, Ebû Mey-sere, Ziyâd b. Hudeyr ve Hanefîlerden
Ebû Yûsuf'a göre, misvak kuru ise öğleden önce veya sonra kullanılmasında
mahzur yoktur. Islak olması halinde mekruhtur.
Ahmed b. Hanbel ve
Ishâk b. Rahûye'ye göre zevalden sonra misvaklanmak her halükârda, öğleden önce
de misvak nemli ise, mekruhtur.
Üzerinde diş macunu
bulunmayan diş fırçası ile dişleri fırçalamak da aynen, misvak kullanmak
hükmündedir. Ancak, üzerine diş macunu konulur ve bunun bir azı boğaza
giderse, oruç bozulur. Ama macundan boğaza birşey gitmezse oruç bozulmaz.
Fakat oruçlunun oruçlu iken diş macunu ile dişlerini fırçalamaması daha
ihtiyatlıdır. Diş macunu, dişin arasına konan ilâç hükmündedir.