DEVAM: 12. Bir Nikah
Altında Toplanması Caiz Olmayan Kadınlar
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ يُونُسَ
وَقُتَيْبَةُ
بْنُ سَعِيدٍ
الْمَعْنَى
قَالَ أَحْمَدُ
حَدَّثَنَا
اللَّيْثُ
حَدَّثَنِي عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
عُبَيْدِ
اللَّهِ بْنِ أَبِي
مُلَيْكَةَ
الْقُرَشِيُّ
التَّيْمِيُّ
أَنَّ الْمِسْوَرَ
بْنَ
مَخْرَمَةَ
حَدَّثَهُ أَنَّهُ
سَمِعَ
رَسُولَ
اللَّهِ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
عَلَى
الْمِنْبَرِ
يَقُولُ
إِنَّ بَنِي
هِشَامِ بْنِ
الْمُغِيرَةِ
اسْتَأْذَنُونِي
أَنْ
يُنْكِحُوا ابْنَتَهُمْ
مِنْ عَلِيِّ
بْنِ أَبِي
طَالِبٍ
فَلَا آذَنُ
ثُمَّ لَا
آذَنُ ثُمَّ
لَا آذَنُ
إِلَّا أَنْ
يُرِيدَ
ابْنُ أَبِي
طَالِبٍ أَنْ
يُطَلِّقَ ابْنَتِي
وَيَنْكِحَ
ابْنَتَهُمْ
فَإِنَّمَا
ابْنَتِي
بَضْعَةٌ
مِنِّي
يُرِيبُنِي مَا
أَرَابَهَا
وَيُؤْذِينِي
مَا آذَاهَا وَالْإِخْبَارُ
فِي حَدِيثِ
أَحْمَدَ
el-Misver b. Mahreme
Resulullah (s.a.v.)'i minber üzerinde (şöyle) buyururken işittiğini
söylemiştir: "Hişam b. Mugîre oğulları kızlarını Ali b. Ebî Tâlib'e
nikahlamak için benden izin istediler. Ben izin vermiyorum. Tekrar ediyorum;
İzin vermiyorum. Tekrar ediyorum; izin vermiyorum. Ancak Ebû Tâlib'in oğlu
(Ali) benim kızımı boşayıp onların kızıyla evlenmek isterse o başka. Çünkü
kızım benden bir parçadır. Onu rahatsız eden şey beni rahatsız eder ve onu üzen
şey benî de üzer."
İhbar (yani;
"haddeseni Abdullah b. Ebî Müleyke) ta'biri Ahmed b. Tunus'un rivayetinde
yer almaktadır
İzah:
Buhârî,
fedâilü's-sahâbe, nikâh; Müslim, fedâilü's-sahâbe. Tirmizî, menâkıb; İbn Mâce,
nikâh; Ahmed b. Hanbel, IV, 5, 326.
Resûl-i Ekrem'in halka hitaben
konuşmayı yapmasının sebebi, bazı kaynaklarda bizzat Hişâm oğullarının
kendisine gelerek Hz. Ali'nin Ebû Cehl'in kızıyla evlenmesi için izin istemelerine
bir başka rivayette ise, bizzat Hz. Ali'nin Ebû Cehl'in kızını istemesine ve
Hz. Ali'nin bu teşebbüsünü duyan Hz. Fâtıma'nın Hz. Peygambere gidip şikâyette
bulunmasına bağlanmaktadır.
Hâkim'in İsmail b. Ebî
Hâlid vasıtasıyla Hanzala'dan rivayet ettiği bir habere göre Hz. Ali bizzat
kendisi giderek Ebu Cehl'in kızına dünürlük yapmış, kızın orada bulunan
akrabaları Hz. Ali'yi bu fikrinden caydırmak istemişler ve sonra gelip bu
mevzuyu Resul-i Ekrem ile müzakere etmişler. İşte bunun üzerine Hz. Peygamber
halka hitaben bu konuşmayı yapmıştır. Yine Hâkim'in Süveyd b. Gafaie'den sağlam
senedle rivayet ettiği bir hadiste de Hz. Ali'nin, kızın amcası el-Hâris b.
Hişâm'a vararak yeğenine dünürlük yaptığı hemen arkasından da istişare etmek
üzere Resûl-i Ekrem'e geldiği ve aralarında şu konuşmanın geçtiği
kaydedilmektedir. Resûl-i Ekrem:
"Sen bana bu kızın
hasebini ve nesebini mi sormak istiyorsun?" Hz. Ali:
Hayır, fakat sen bana
izin verirsen evleneceğim, Resûl-i Ekrem:
"Hayır, izin
vermem, Fâtima benden bir parçadır. Onun bundan son derece üzüleceğini
zannediyorum." Hz. Ali:
Senin hoş görmediğin bir
şeye asla yanaşmam.
Bu konuşmadan sonra Hz.
Ali o kızla evlenme sözünü bir daha ağzına almadı."
Resûl-i Ekrem'in
"ben izin vermiyorum" sözünü üç kere tekrar etmekle bu fikrinde
kararlı olduğunu, ileride bu fikrinden asla dönmeyeceğini vurgulamak istemiştir.
Hadisin senedinden de
anlaşılacağı üzere bu hadisin musannif Ebû Davud'a birisi Ahmed b. Yûnus diğeri
de Kuteybe b. Saîd olmak üzere iki ayrı râvi nakl etmiştir. Bunlardan Ahmed b.
Yunus bu hadisi "ihbar ifade eden:
bana haber verdi" sözüyle yani metinde görüldüğü şekilde rivayet
etmiştir. Diğer râvi ise "An İbn Ebî Müleyke: İbn Ebu Müleyke'den"
tabiriyle rivayet etmiştir. Bilindiği gibi ihbar ifade eden tâbirlerle rivayet
edilen hadisler, "an" sözüyle rivayet edilen mu'an'an hadislere
nisbetle daha sağlamdır.