DEVAM: 34-35. Karısına
Hiç Birşey Vermeden Onunla Gerdeğe Giren Kimsenin Durumu
حَدَّثَنَا
كَثِيرُ بْنُ
عُبَيْدٍ
الْحِمْصِيُّ
حَدَّثَنَا
أَبُو
حَيْوَةَ
عَنْ شُعَيْبٍ
يَعْنِي
ابْنَ أَبِي
حَمْزَةَ
حَدَّثَنِي
غَيْلَانُ
بْنُ أَنَسٍ
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ
بْنُ عَبْدِ
الرَّحْمَنِ
بْنِ
ثَوْبَانَ عَنْ
رَجُلٍ مِنْ
أَصْحَابِ
النَّبِيِّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
أَنَّ عَلِيًّا
لَمَّا
تَزَوَّجَ
فَاطِمَةَ
بِنْتَ رَسُولِ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
وَأَرَادَ
أَنْ
يَدْخُلَ
بِهَا فَمَنَعَهُ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
حَتَّى
يُعْطِيَهَا
شَيْئًا
فَقَالَ يَا
رَسُولَ
اللَّهِ
لَيْسَ لِي
شَيْءٌ فَقَالَ
لَهُ
النَّبِيُّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
أَعْطِهَا
دِرْعَكَ
فَأَعْطَاهَا
دِرْعَهُ
ثُمَّ دَخَلَ
بِهَا
Nebi (s.a.v.)'in ashabından
bir kişiden (nakledildiğine göre), Ali (r.a.) Rasûlullah (s.a.v.)'in kızı
Fâtıma (r.anha) ile evlenince, onunla gerdeğe girmek istemiş de Hz. Fatıma'ya
(mehir olarak) bir şey(ler) verinceye kadar Rasûlullah (s.a.v.), Hz. Ali'yi
(bundan) men etmiştir. Bunun üzerine (Hz. Ali); Ey Allah'ın Rasûlü
(verebileceğim) bir şeyim yok dedi.
Peygamber (s.a.v.)'de
Ali'ye; "O'na zırhını ver!” dedi. Bunun üzerine Ali ona zırhını verdi.
Sonra onunla zifafa girdi.
İzah:
Ahmed b. Hanbel, I, 80; Beyhakî, es-Sünenü'l-kübrâ,
VII, 252.
Bu hadisi şerifi aynı
senedle Beyhâkî de tahric etmiş-tir. İmam Ahmed'in Müsned'in de ise, bu hadis
şu manaya gelen lâfızlarla rivayet edilmiştir. "Hz. Ali dedi ki: Ben
Rasûlullah (s.a.v.)'den kızı Fatıma'yı istemeye karar vermiştim. Kendi kendime
benim hiçbir malım mülküm olmadığı halde bu nasıl olabilir diyordum. Sonra
Rasûl-i Ekrem'in lütufkârlığı ve yardımseverliği hatırıma geldi. Bunun üzerine
kendisine varıp kızını istedim. "(Mehir olarak verebilecek) bir şeyin var
mı? diye sordu. Ben de (hayır) cevabım verince "Benim falanca gün sana
verdiğim sert zırhın nerede?" diye sordu. "Yammdadır" diye cevap
verdim. "Öyleyse onu ona ver." buyurdu.
Bu hadisin senedinde
kimliği bilinmeyen bir sahâbînin bulunmuş olması hadisin sıhhatine zarar
vermez. Çünkü ashabın hepsi güvenilir kimselerdir.