بَاب
الْإِشَارَةِ
فِي
الصَّلَاةِ
169-170. Namazda
İşaret
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ
مُحَمَّدِ
بْنِ شَبُّوَيْهِ
الْمَرْوَزِيُّ
وَمُحَمَّدُ
بْنُ رَافِعٍ
قَالَا
حَدَّثَنَا
عَبْدُ الرَّزَّاقِ
أَخْبَرَنَا
مَعْمَرٌ
عَنْ
الزُّهْرِيِّ
عَنْ أَنَسِ
بْنِ مَالِكٍ
أَنَّ
النَّبِيَّ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
كَانَ
يُشِيرُ فِي
الصَّلَاةِ
Enes b. Mâlik'den; Nebi
(s.a.v.)'in (bazan) namazda işaret ettiği rivayet olunmuştur.
Diğer tahric: Dârekutnî,
Sünen, II, 84.
AÇIKLAMA:
Bu hadis-i şerifte bir
ihtiyaçtan dolayı namazda işaret etmenin caiz olduğu ifade edilmektedir. Ancak
bu işaretten maksadın ne olduğu konusunda iki görüş vardır:
1. Verilen bir selâmı
almak gibi bir ihtiyaç için şehâdet parmağıyla işarette bulunmak,
2. Namaz içerisinde
teşehhudde parmakla işarette bulunmak. Buradaki işaretin birinci mânâdaki
işaret olması kuvvetle muhtemeldir. Nitekim 602 numaralı hadis-i şerif de buna
delâlet etmektedir.
Ancak 923 - 925
numaralı hadis-i şeriflerde beyân edildiği gibi, bu nevi işaretleşmeler İslâmm
ilk zamanlanandaydı, daha sonra 923 numaralı hadis ile neshedildi. Nitekim İbn
Hazm el-Hemedânî de bu goruşü paylaşmaktadır.[Hâzimî, el-İ'tibâr fi'n-nasihi
ve'l-mensûhi mine'l-âsâr, 74]