|
MÜSNED-İ ŞAFİİ |
YEMİNLER VE ADAKLAR |
|
ADAKLAR |
246- (1174) Aişe
radıyallahu anha'dan: Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
"Kim Allah'a itaat etmeyi adarsa, itaat etsin. Kimde Allah'a isyan etmeyi
adarsa isyan etmesin."
Tahric: Sahih. Şafii,
Sunen (19632) Ebu Davud (3289)
247- (1175) Tavus
rahimehullah'tan: Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem) güneşte ayakta bekleyen
Ebu İsrail'e: "Ona ne olmuş?" dedi. Onun gölgelenmemeyi, oturmamayı
ve kimseyle konuşmadan oruç tutmayı adadığını söylediler. Nebi (Sallallahu
aleyhi ve Sellem) onun gölgeye geçmesini, oturmasını, insanlarla konuşmasını ve
orucunu tamamlamasını emretti. Ona (böyle bir adakta bulunduğu için) keffaret
emretmedi."
Tahric: Sahih
ligayrilıi. Şafii, Sunen (19636) Ebu Davud (3300)
248- (1129/1) İmran b.
Husayn radıyallahu anh'den: Nebl (Sallallahu aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
"Allah'a isyan olan hususta ve Ademoğlunun sahip olmadığı şey hakkında
nezir / adak yoktur."
Sahih.
249- (1129/3) İmran b.
Husayn radıyallahu anh'den: "Bir topluluk baskın yaparak Ensar'dan bir
kadın ile Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in devesini aldılar. Kadın ve deve
onların yanında idi. Sonra kadın kaçtı ve deveye binerek Medine'ye geldi. Onun
Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in devesi olduğunu anladılar. Kadın
dedi ki: ''Allah beni kurtarırsa bu deveyi kurban etmeyi adadım" Ona
engeloldular ve bunu Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'e anlattılar. Nebi
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu: ''Allah seni kurtarırsa bu deveyi
cezalandırmakla ne kötü yapmışsın! Allah'a isyan olan konuda ve Ademoğlunun
sahip olmadığı şey hakkında yaptığı adak geçersizdir." Nebi (Sallallahu
aleyhi ve Sellem) devesini aldı."
Tahric: Sahih. Şafii,
Sünen (18181, 18182)
250- (1129) Imran b.
Husayn radıyallahu anh'den: "Ensar'dan bir kadın esir edildi. Ondan önce
de Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in devesini götürmüşlerdi. Kadın prangada
idi. Halk develerini evlerinin önünde eğreklendiriyorlardı. Derken bir akşam bu
kadın bağdan boşanarak develerin yanına geldi. Kadın bir deveye yaklaştı mı
hayvan böğürüyordu. Nihayet Nebi (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'in devesinin
yanına vardı. Fakat o böğürmedi; o uysal bir deve idi. Hemen arka tarafına
oturdu. Sonra hayvanı sürerek yola revan oldu. Kadının kaçtığını hissederek
aradilar, taradılar fakat kadın onları aciz bıraktı. Bir de eğer Allah
kendisini kurtarırsa bu deveyi boğazlamayı Allah için nezretti. Medine'ye
gelince halk kendisini görerek: "İşte Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem)'in devesi!" dediler. Kadın, eğer Allah kendisini bu devenin
üzerinde kurtarırsa onu mutlaka boğazlamayı nezrettiğini söyledi. Bunun üzerine
Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)'e gelerek meseleyi kendisine
anlattıklarında: "Subhanallah! Onu ne kötü cezalandırmış! Eğer Allah
kendisini bunun üzerinde kurtarırsa onu mutlaka boğazlamayı nezretmiş! Allah'a
isyan olan konuda ve kulun - yahut "Ademoğlunun" dedi - sahip
olmadığı şeyde nezir yoktur:" buyurdu."
Tahric: Sahih. Şafii,
Sunen (18180) Muslim (1641)
251- (1129/1) İmran b.
Husayn radıyallahu anh'den: RasuluIlah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) şöyle
buyurdu: "Allah'a isyan olan konuda ve Ademoğlunun sahip olmadığı şeyde
nezir yoktur." Sonra kıssayı zikretti.
Tahric: Sahih. Şafii,
Sunen (19633)
Sonraki sayfa için
aşağıdaki link’i kullan: