|
AL-İ İMRAN 80 |
وَلاَ
يَأْمُرَكُمْ
أَن تَتَّخِذُواْ
الْمَلاَئِكَةَ وَالنِّبِيِّيْنَ
أَرْبَاباً
أَيَأْمُرُكُم
بِالْكُفْرِ
بَعْدَ إِذْ
أَنتُم
مُّسْلِمُونَ |
80. Size melekleri ve
peygamberleri rab edinmenizi de emretmez. Müslüman olduktan sonra size inkar
etmeyi mi emredecek?
İbn Amir, Asım ve Hamza
("emretmez" anlamındaki buyruğu) "Versinde" buyruğuna atfolmak
üzere mansub okumuşlardır. Yahudilerin Peygamber (s.a.v.)'a: "Ey Muhammed,
sen bizim seni rab edinmemizi mi istiyorsun?" deyip Yüce Allah'ın:
"Hiçbir insana yakışmaz ki Allah kendisine Kitabı, hükmü ve peygamberliği
versin de .... size melekleri ... de emretmez" buyruklarının nazil olmuş
olması, bunu pekiştirmektedir. Ayrıca bunda "beşer"e giden bir zamir
de vardır. Yani insanlar da size bunu emretmez. Burada "insan"dan
kasıt ise, Hz. İsa ile Hz. üzeyr'dir. Diğerleri ise bu kelimeyi yeni bir cümle ve
önceki buyruklarla ilişkisi olmaksızın ref' ve kat' ile: (...) diye
okumuşlardır. Ayrıca burda, Allah'ın adına raci bir zamir de vardır. Yani Yüce
Allah sizlere melekleri ... rab edinmenizi de emretmez anlamındadır. Bu okuyuşu
pekiştiren şey ise Abdullah b. Mesud'un Mushafında: "Asla size
emretmez" şeklindeki okuyuştur. Bu da cümlenin yeni bir cümle olduğunu
göstermektedir. Yine burada da zamir Yüce Allah'a aittir. Bunu da Mekki
zikretmiş, Sibeveyh ve ez-Zeccac da bu görüşü ifade etmişlerdir.
İbn Cüreyc ve bir
topluluk ise şöyle demektedir: Muhammed (s.a.v.) sizlere .... emretmez,
anlamındadır. Bu aynı zamanda Ebu Amr, el-Kisai ve Haremeyn halkının
kıraatidir.
"Rabler
edinmenizi" yani melekleri ve peygamberleri rabler edinmenizi emretmez. Bu
kusur, hıristiyanlarda vardı. Onlar peygamberleri ve melekleri kendilerine rab
edinecek derecede ta'zim ederler.
"Müslüman olduktan
sonra size inkar etmeyi mi emredecek?" Bu soru, böyle bir şeyi inkar ve
taaccüb anlamındadır. Yüce Allah peygamberlere, insanları kendilerini ilah
edinecek şekilde, kendilerine kul edinmeyi haram kılmıştır. Fakat diğer
insanlara da peygamberlere saygı göstermeyi emretmiştir. Peygamber (s.a.v.)ın
da şöyle buyurduğu variddir: "Sizden herhangi bir kimse: Benim kulum,
benim cariyem demesin. Bunun yerine: Benim delikanlım, benim kızım, desin.
Sizden herhangi bir kimse: Rabbim demesin, efendim desin."
Kur'an-ı Kerim'de de
Yüce Allah'ın: "Rabbinin (efendinin) yanında beni an "(Yusuf, 42)
buyruğu yer almaktadır ki, Yüce Allah'ın izniyle orada bu hususa dair
açıklamalar gelecektir.
SONRAKİ SAYFA İÇİN AŞAĞIDAKİ LİNK’E
TIKLAYIN