|
MÜSNED-İ HANBEL |
CENAİZ |
20- Eşlerden Birinin
Diğerini Yıkaması
1. Hz. Aişe (r.anha)
8418 (1) Hz. Aişe der ki: "Resulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem) hastalığının başladığı gün yanıma girdi. Ben: "Ah başım"
deyince, Allah Resulü (Sallallahu aleyhi ve Sellem): ''Ben hayatta iken bunun
olmasını isterdim. O zaman seni hazırlar ve defnederdim'' buyurdu. Ben:
"Ah şu kıskançlık! Sanırım öldüğümün gecesi hanımlarından biriyle
olursun" dedim. Bunun üzerine Resulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)
şöyle buyurdu: ''Benim de başım ağırıyor. Bana babanı ve kardeşini çağır da,
Ebu Bekr'e bir yazı yazacağım. Çünkü ben birinin hilafet konusunda görüş
bildirmesi ve bir kimsenin temennide bulunup: ''Ben bu işe daha layığım''
demesinden korkarım. Halbuki Allah ve Mu'minler Ebu Bekr'den başkasını kabul
etmez. ''
[-Sahih-]
Diğer tahric: Buhari,
(5666), Müslim, fadlu's-sahabe 4/1857 (2387) ve Tirmizi, menakib 5/614 (3673,
"hasen garib") rivayet ettiler.
8419 (2) Hz. Aişe der ki: Bir gün Resulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem) Baki'den bir cenazeden yanıma dönınüştü. Ben de başımda bir ağrı
hissediyor ve: "Ah başım" diyordum. Allah Resulü (Sallallahu aleyhi
ve Sellem): "Benim de başım ağırıyor. Benden önce ölsen sana bir zararı
olmaz. Ben seni yıkar, kefenler sonra namazını kılıp defnederdim'' buyurunca:
"Sanırım ki sen, vallahi öyle yapacak olsan kadınlarından birinin yanına
döner ve onunla birlikte olurdun" dedim. Bunun üzerine Resulullah
(Sallallahu aleyhi ve Sellem) tebessüm etti. Sonra da ölümüne sebep olan
hastalığa yakalandı.
[-Sahih-]