musannef

Abdurrezzak

Talak

 

ANA SAYFA      Kur’an      Hadis      Sözlük      Biyografi

 

"Namuslu Kadınlara zina isnat edip sonra da dört şahit getiremeyenlere seksen kırbaç vurun. Artık onların şahitliğini asla kabul etmeyin''[Nur, 4] Ayeti

 

13560- imran b. Musa'nın bana bildirdiğine göre Ömer b. Abdilazız ile Ebu Bekr b. Muhammed zina iftirasında bulunan kişinin tövbe ettikten sonra şehadetini kabul etmişlerdir.

 

 

13561- İbn Cüreyc bildiriyor: Ata (b. Ebi Rebah), "Namuslu kadınlara zina isnat edip sonra da dört şahit getiremeyenlere seksen kırbaç vurun. Artık onların şahitliğini asla kabul etmeyin"[Nur, 4] buyruğunu açıklarken: "Zina isnad eden kişi tövbe ettikten sonra şehadeti kabul edilir" dedi.

 

Tahric: Beyhaki (1/153), aynısını İbn Ebi Necın kanalıyla Ata' dan rivayet etti.

 

 

 

13562- Tavus der ki: "Kişi attığı iftiradan dönüp tövbe ederse şehadeti kabul edilir.''

 

Tahric: Beyhaki (1/153), aynısını İbn Ebi Necın kanalıyla Ata' dan rivayet etti.

 

 

 

13563- ibnu'I-Müseyyeb der ki: "Zina iftirasında bulunan kişi, tövbe ederse şehadeti kabul edilir. Tövbe etmesi de bu konuda kendini yalanlamasıdır. ''

 

Tahric: Beyhaki, aynısını Malik'ten bildirmiştir.

 

 

 

13564- ibnu'I-Müseyyeb anlatıyor: Üç kişi Muğıre b. Şu'be'nin zina ettiğine dair şahitlik ettiler. Dördüncü kişi olarak Ziyad şahitliğini geri çekti. Hz. Ömer şahitlikte bulunan üç kişiyi cezalandırdI. Sonra onlara: "Tövbe edin ki bundan sonra şahitliğinizi kabul edeyim" deyince iki kişi tövbe etti, ancak şahitlerden biri olan Ebu Bekre tövbe etmedi. Tövbeyi kabul etmeyince de şahitliği geçerli sayılmadı. Ebu Bekre, Ziyad'la anneden kardeşti. Ziyad bu şekilde şahitlikten uzak durunca Ebu Bekre onunla konuşmayacağına dair yemin etti. Ölünceye kadar da onunla konuşmadı. 

 

Tahric: Beyhaki (10/152), bir bölümünü Zühri kanalıyla İbnu'l-Müseyyeb' den rivayet etti.

 

 

 

13565- ibnu'I-Müseyyeb anlatıyor: Dört kişi Muğire b. Şu'be'nin zina ettiğine dair şahitlik ettiler. Ancak dördüncü kişi olarak Ziyad şahitliğin! geri çekince Hz. Ömer şahitlikte bulunan diğer üç kişiyi cezalandırdı. Sonra onlardan tövbe etmelerini istedi. iki kişi tövbe edince sonradan onların şahitliklerini geçerli saydı. Ancak şahitlerden biri olan Ebu Bekre tövbe etmedi. Tövbeyi kabul etmeyince de şahitliği geçerli sayılmadı. Bundan dolayı Ebu Bekre ölene kadar kendini ibadet verdi ve zayıflıktan çubuğa döndü.

 

Tahric: Buhari, muallak olarak Abdürrezzak'tan rivayet etti.

 

 

 

13566- Eba Osman en-Nehdi anlatıyor: Eba Bekre, Nafi' ve Şibl b.

Ma'bed milin sürmedanlığa girip çıkması gibi Muğire b. Şu'be'yi zina ederken böyle gördüklerine dair şehadette bulundular. Ziyad da gelince Hz. Ömer: "Sadece hak olana şahitlik eden biri geldi" dedi. Ziyad: "Kötü bir şekilde oturduklarını ve nefes nefese olduklarını gördüm" deyince, Ömer şahitlere kazf / iftira cezası uyguladı.

 

 

 

13567- Ebu'd-Duha bildiriyor: Bu konuda sadece üç kişi şahitlik edince Hz. Ömer: "Muğıre dört kişiyi (şahidi) cezaya maruz bıraktı" dedi.

 

 

 

13568- Ebu'I-Vadl der ki: Üç kişi bir erkek ile kadının zina ettiğine dair şahitlik ettiler. Dördüncü kişi ise: "Ben onları aynı örtü altında gördüm. Şayet bu zinadan sayılıyorsa, evet zina ettiler" şeklinde şahitlikte bulundu. Bunun üzerine Hz. Ali üç şahide kazf / iftira cezası verdi. Zina ettikleri söylenen kadın ile erkeğe de tazir cezası verdi.

 

 

 

13569- imran b. Musa anlatıyor: Hişam b. Misver b. Mahreme ile Misver b. ibrahım b. Abdirrahman b. Avf, Hişam b. ismail'in yanında sövüştüler. Arada Hişam b. Misver, Misver b. ibrahım'in zina ettiği iddiasında bulundu. Hişam b. ismail de bundan dolayı Hişam b. Misver'e kazf / iftira cezası uyguladı. Bu olayolduğunda ben de oradaydım demiyorum, ama böylesi bir olayoldu.

 

Daha sonraları Ömer b. Abdilazız'in huzurunda Murre b. Ebi Murre ile Kesır b. es-Salt'ın azatlısı olan Abdullah b. Ebi Murre'nin davalaşmasına şahit oldum. Ömer b. Abdilazız'in Medine valiliğinin son zamanlarıydı. Davada Abdullah b. Ebi Murre, Hişam b. Misver'i şahit olarak isteyince, Murre: "O adamın şe had eti ne benim, ne de başka bir müslümanın aleyhinde geçerli değildir, zira zamanında iftira cezası yemiş kötü biridir" dedi. Ömer ona:

"Sana mı, yoksa annene mi öylesi bir iddiada bulundu!" diye çıkıştı ve yanına yaklaştırılmasını söyledi. Yaklaştırılınca da sopasıyla ona vurmaya başladı ve sopayı başı ile kollarında kırdı. Sonra emrederek kalçası üzerinde sürülüp dışarı çıkarılmasını istedi. Daha sonra Hişam'ın şahitliğini isteyen Abdullah b. Ebi Murre'ye dönüp: "Dürüst birisiyle birlikte Hişam'ın senin lehinde olan şahitliği geçerli olur "dedi.

 

Tahric: Veki, Ahbaru'l-Kudat'ta (1/146), mana olarak bu kıssanın benzeri olan bir rivayeti Haccac b. Muhammed kanalıyla İbn Cüreyc'ten rivayet etti.

 

 

 

13570- imran b. Musa anlatıyor: isa b. Talha b. Ubeydillah ile Ebu'I-Haris b. Abdillah b. es-Saib arasında bir husumet vardı. Ebu Bekr b. Muhammed'in huzurunda davalaşırken Ebu'I-Haris, isa'ya zina iftirasında bulundu. Bunun üzerine Ebu Bekr, Ebu'I-Haris'e iftira cezasını uyguladı. Ben de orada hazır bulunuyordum. Daha sonraları Ebü Bekr b. Muhammed'in bir davada iki adam arasında hüküm vermesine şahit oldum. O sırada Ebu'I-Haris gelince Ebü Bekr katibine Kureyşli bazı kişilerle birlikte hükme Ebu'I-Haris'i de şahit yazmasını söyledi.

Ebu'I-Haris'in isa'ya zina iddiasında bulunmasına sebep olan olay da şöyleydi: isa'nın akrabalarından bir adam kızını malı ve eşyalarıyla birlikte isa'nın himayesine bıraktı. Kızın amcası iyad b. Nevfel b. Abdillah b. Nevfel bu kızı bir adamla evlendirdi. Kız da iyad b. Nevfel'in erkek kardeşinin kızıydı. isa bu konuda Ömer b. Abdilazız ile konuşunca Ömer bu kızın evliliğini geçersiz saydı. Sonra isa kızla konuşup kendine isteyince kız kabul etti. isa bu konuda Ömer b. Abdilazız ile konuşunca Ömer, ibnu'I-Münkedir ile başkasını kıza gönderdi ve isa'yla evlenmeyi isteyip istemediğini sordurttu. Kız sessiz kalıp bir cevap vermedi. Bu şekilde de isa kızla evlenmiş oldu. Ebu'I-Haris ile isa, Ebü Bekr b. Muhammed'in huzurunda davalaşınca Ebu'I-Haris, isa'ya: "Sen müslüman bir adamın karısıyla ilişkiye giriyorsun!" dedi. Ebü Bekr b. Muhammed de halife olan Ömer b. Abdilazız'e bu konuda bir mektup yazınca, Ömer, Ebu'I-Haris'e iftira cezası verilmesi yönünde bir cevap yazdı.

 

 

 

13571- Amr b. Şuayb'ın bildirdiğine göre Resülullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur: "Zina konusunda üç kişinin veya iki kişinin veya bir kişinin şehadeti (ceza için) yeterli olmaz ve böylesi bir durumda bu kişilerden her birine seksen kırbaç atılır. Müslümanlar tarafından halis bir şekilde tövbe edip ihlaslı olduklarına kanaat getirilinceye kadar da şehadetleri kabul edilmez."

 

 

 

13572- Katade bildiriyor: Hasan(-ı BasrI) ile başkası: "Zina iftirasında bulunan kişinin artık şehadeti kabul edilmez. Tövbe edip etmemesi de kendisiyle Rabbi arasındadır" dediler. (Kadı) şureyh de aynı şeyi söylemiştir.

 

Tahric: Vekİ (2/284), farklı kanallardan rivayet etti.

 

 

 

13573- ibrahim(-i NehaI) der ki: "Zina iftirasında bulunan kişinin artık şehadeti kabul edilmez. Tövbe edip etmemesi de kendisiyle Rabbi arasındadır. "

Sevri der ki: "Bizim de görüşümüz budur."

 

 

 

13574- Mansur der ki: Adamın biri ibrahim(-i Nehai)'e gelip bir konuda şehadette bulundu. Ancak ibrahim(-i NehaI) ona: "Kalk git! Seni tanıdık!" dedi. Zira daha önce bu adam iftira cezası yemişti. 

 

Tahric: Vekİ, Ahbaru'l-Kudat'ta (2/284), Yezid b. Ebi Hakım kanalıyla Sevri'den bu isnadla rivayet etti.

 

 

 

13575- (Kadı) Şureyh der ki: "Kazf / iftira cezası yemiş kişi hariç her türlü cezayı yemiş olan kişinin şehadeti kabul edilir. Kazf cezası yemiş kişinin tövbesi ise kendisi ile Rabbi arasındandır."

 

 

 

13576- Şa'bi: "Yüce Allah zina iftirasında bulunan kişinin tövbesini kabul ederken siz şehadetini kabul etmiyor musunuz?" demiştir.

Abdürrezzak der ki: "Benim de görüşüm bu yöndedir."

 

Tahric: Beyhaki (10/153), Ebu Husayn kanalıyla Şa’bi' den rivayet etti.

 

 

 

13577- Ali b. el-Hakem el-Bunanı der ki: "Horasan kadısı olan Muhammed b. Zeyd'in huzurunda dört kişi bir adamın zina ettiği yönünde şehadette bulundular. Ancak bu şahitler başkaları tarafından adil / dürüst bulunmayınca Muhammed zina ettiği söylenen adamı cezalandırmadı ve şahitleri de cezasız bıraktı."

Abdürrezzak der ki: "Bildiğim kadarıyla onların şahitliklerini kabul etmemesi dürüst görülmemelerinden dolayıdır."

 

Sonraki sayfa için aşağıdaki link’i kullan:

 

Erkeğin, Kadının Üzerinde Görüldüğüne Dair Şahitlik Edilmesi